۶۹.امام مهدى عليه السلامـ در توصيف پيامبران عليهم السلام ـ :[ خداوند ، ] ميان پيامبران و كسانى كه پيامبران را سوى ايشان فرستاد ، با امتيازى كه پيامبران را بر ايشان داد و به واسطه دلايل آشكار و برهان هاى روشن و نشانه هاى چيره گرى كه به آنان عطا فرمود ، متمايز ساخت . بر يكى ، آتش را سرد و بى گزند ساخت و دوست حقيقى خود ، قرارش داد . با يكى ، سخن گفت و چوب دستش را به اژدهايى نمايان ، تبديل كرد . يكى از آنان ، به اذن خداوند ، مُردگان را زنده مى ساخت و با اجازه خداوند ، كور مادرزاد و پيس را شفا مى داد . به يكى ، زبانِ مرغان را آموخت و از هر چيزى به او داده شد .
سپس محمّد صلى الله عليه و آله را به عنوان رحمتى براى جهانيانْ بر انگيخت و نعمتش را با او تمام كرد و سلسله پيامبرانش را بدو پايان بخشيد و او را به سوى همه مردمان فرستاد و در باره حقّانيت و راستگويى او ، نشانه هايى را نمودار ساخت و آيات و علامت هاى بسيارى را از او نشان داد .
ب ـ دليل روشن ناميده شدن معجزه
«شايسته است كه بر خدا ، جز [ سخن ] حق نگويم . من ، در حقيقت ، دليلى روشن از سوى پروردگارتان ، براى شما آورده ام . پس فرزندان اسرائيل را همراه من بفرست» .
«و به سوى [ قوم ] ثمود ، برادرشان صالح را [ فرستاديم] . گفت : اى قوم من! خدا را بپرستيد . براى شما ، هيچ معبودى جز او نيست . در حقيقت ، براى شما از جانب پروردگارتان ، دليلى آشكار آمده است . اين ، ماده شترِ خدا براى شماست كه پديده اى شگرف است . پس آن را بگذاريد تا در زمين خدا بخورد و گزندى به او نرسانيد ، تا [ مبادا به سبب آن ، ] شما را عذابى دردناك ، فرو گيرد» .
ر . ك : بقره : آيه 87 ، 92 و 253 ، آل عمران : آيه 105 ، 183 ـ 184 ، مائده : آيه 32 و 110 ، انعام : آيه 157 ، اعراف : آيه 85 و 101 ، توبه : آيه 70 ، يونس : آيه 74 ، هود : آيه 17 و 28 و 63 ـ 64 و 88 ، ابراهيم : آيه 9 ، نحل : آيه 44 ، طه : آيه 72 ، عنكبوت : آيه 39 ، فاطر : آيه 25 ، غافر : آيه 34 و 50 و 83 ، زخرف : آيه 63 ، حديد : آيه 25 ، صف : آيه 6 .
ج ـ آيه ناميده شدن معجزه
«[ فرعون ] گفت : «اگر معجزه اى آورده اى ، پس اگر راست مى گويى ، آن را ارائه كن» . پس
[ موسى ] عصايش را افكند و ناگاه ، اژدهايى آشكار شد . نيز دست خود را [ از گريبان ] بيرون كشيد و ناگهان ، براى تماشاگران ، سپيد [ و درخشنده ] بود» .
