۱۴۶.امام على عليه السلام :زمين ، از كسى كه حجّت خدا را بر پا دارد ، خواه آشكار و شناخته يا بيمناك و گم نام ، خالى نمى مانَد تا آن كه حجّت ها و گواه هاى خدا از بين نرود .

۱۴۷.امام باقر عليه السلامـ به ابو خالد كُناسى ـ :اى ابو خالد! زمين ، حتّى يك روز ، بدون حجّت خدا بر مردم ، باقى نمى مانَد . ^۱

۱۴۸.امام صادق عليه السلام :حجّت [خدا] ، پيش از خلق بوده و با خلق هست و پس از خلق نيز خواهد بود .

ر . ك : همين دانش نامه : ج 6 ص 239 (فصل سوم : تداوم جريان امامت) .

۱۴۶.عنه عليه السلام :لا تَخلُو الأَرضُ مِن قائِمٍ للّهِِ بِحُجَّةٍ ، إما ظاهِرا مَشهورا ، وإمّا خائِفا ^۱ مَغمورا ؛ لِئَلّا تَبطُلَ حُجَجُ اللّهِ وبَيِّناتُهُ . ^۲

۱۴۷.الإمام الباقر عليه السلامـ لِأَبي خالِدٍ الكُناسِيِّ ـ :لَيسَ تَبقَى الأَرضُ ـ يا أبا خالِدٍ ـ يَوما واحِدا بِغَيرِ حُجَّةٍ للّهِِ عَلَى النّاسِ . ^۳

۱۴۸.الإمام الصادق عليه السلام :الحُجَّةُ قَبلَ الخَلقِ ، ومَعَ الخَلقِ ، وبَعدَ الخَلقِ . ^۴

راجع : هذه الموسوعة : ج 6 ص 238 (الإمامة / استمرار الإمامة) .