۳۴.امام باقر عليه السلام :خداوند عز و جل جمعى از آفريدگانش را آفريد و آنها را حجّت بر [ ديگر ]آفريدگانش قرار داد. پس آنان ، اَوتادِ (ميخ هاى) زمينِ او و بر پا دارندگان امور او و برگزيدگانِ در علم او هستند . پيش از آن كه چيزى را بيافريند، آنان را گزينش كرد و سايه وار ، در سمت راست عرش خويش ، قرارشان داد.
۳۵.امام صادق عليه السلام :اوتاد (ميخ هاى) زمين و پرچمداران دين ، چهار نفرند: محمّد بن مسلم، بُرَيد بن معاويه، ليث بن بَختَرى مرادى و زُرارة بن اَعيَن .
2 / 2
ويژگى هاى اوتاد
۳۶.امام على عليه السلامـ در يادكرد حديث معراج پيامبر صلى الله عليه و آله ـ :خداوند متعال فرمود : «... اى احمد! آيا مى دانى به چه چيز ، تو را بر ديگر پيامبران ، برترى دادم؟» .
[پيامبر صلى الله عليه و آله ] گفت : بار خدايا ، نه !
فرمود: «به سبب يقين، خوى نيك، بخشندگى و مهربانى با مردمان. همچنين اند اَوتاد. آنها اوتاد (ميخ هاى زمين) نيستند ، مگر به سبب داشتن اين صفات».
۳۷.امام على عليه السلام :اى بندگان خدا! از محبوب ترينِ بندگان خدا در نزد او ، بنده اى است كه خداوند ، او را در برابر نفسش يارى كرده است. در نتيجه ، آن بنده ، اندوه را جامه زيرين خويش قرار داده است و ترس [از خدا و عذاب الهى] را جامه رويين خود . چراغ هدايت ، در دل او افروخته گشته است و وسائل پذيرايى را براى روزى كه ميهمانش مى شود (پس از مرگ و روز قيامت) ، آماده ساخته است . دور را در نظر خويش ، نزديك، و سخت را آسان نموده است.
نگريست و ديد، و [خدا و قيامت را] ياد كرد و [بر عمل و تلاش خود] افزود، و از چشمه شيرين و گوارايى كه آبشخورهايش براى او هموار شده است ، نوشيد و سير نوشيد، و راه هموارى را پوييد.
جامه خواهش ها را [از تن نفس خويش] بركَنْده است و از هر آرمانى تهى گشته است ، مگر يك آرمان كه خود را منحصر در آن كرده است. بدين سبب، از كورى [باطنى] و مشاركت با هوسرانان ، بيرون آمده است و خود، از كليدهاى درهاى هدايت و قفل هاى درياى هلاكت گشته است.
مسير خويش را ديده است و راه خود را پيموده است و نشانه هاى راهش را شناخته است و سختى ها و خطرهاى آن را درنورديده است و به محكم ترين حلقه ها و استوارترين ريسمان ها ، چنگ آويخته است. پس يقينى به روشنىِ پرتو خورشيد دارد. براى [ خداوند ] سبحان، خويشتن را در بالاترين جايگاه نهاد: سيراب كردن هر تشنه[ ى معرفت] كه بر او وارد مى شود، و باز گرداندن هر شاخه اى به ريشه اش. ۱
چراغ تاريكى هاست، زُداينده كورى ها ، كليد مُبهمات، برطرف كننده معضلات، و راه نماى در بيابان هاست . [به موقع ]مى گويد و مى فهمانَد ، [و به موقع] خاموشى مى گزيند و سالم مى مانَد . براى خدا ، اخلاص ورزيده است و خدا هم او را خالص گردانيده [و براى خود ، برگزيده] است. پس چنين كسى ، از معدن هاى دين خدا و [ از ] اوتاد زمين اوست .
