1.. نام او بيان بن سمعان تميمى نَهدى تبّان است . ظاهرا «بنان» و «بيان» ، يكى است و دومى درست تر است ؛ چون نوبختى گفته است: «بيانيّه ، پيروان بيان نَهْدى هستند» . بيانيّه ، فرقه اى هستند كه معتقدند : امام قائم مهدى عليه السلام ، همان ابو هاشم عبد اللّه بن محمّد بن حنفيه است. او سرپرست خلق است و بر مى گردد و زمام امورِ مردم را به دست مى گيرد و بر زمين ، فرمان روا مى شود و پس از او وصى اى نيست و در باره او غلو كرده اند. بعد از مرگ ابو هاشم، بيان ، ادّعاى پيامبرى كرد و جمعى از پيروانش قائل به انتقال امامت از ابو هاشم به او شدند. بيان ، از غاليان معتقد به الوهيت امير مؤمنان على عليه السلام بود و سپس ، ادّعا كرد كه اجزاى الهى، با نوعى از تناسخ، به وجود على عليه السلام منتقل شده است و از اين رو ، شايسته آن است كه امام و خليفه باشد. خالد بن عبد اللّه قسرى ، او را به سبب اين اعتقادش به قتل رساند (ر . ك : فرق الشيعة ، نوبختى : ص ۵۰ ، الملل و النحل : ج ۱ ص ۲۴۶ و ۲۴۷ ، فرهنگ جامع فرق اسلامى ، ج ۱) .

1.قال المامقاني في تنقيح المقال : بُنان التبّان . بضم الباء الموحّدة وفتح النون ، ونقل الحديث . وكان تبّانا يتبن التبن في الكوفة . هو بيان بن سمعان التميميّ النهديّ التبّان ، والظاهر أن «بنان» و «بيان» متّحدان ، والأصحّ هوالثاني لما ذكره النوبختيّ . والبيانيّة أصحاب بيان النهديّ . وهم فرقة قالت : إنّ الإمام القائم المهديّ هو أبو هاشم عبداللّه بن محمّد بن الحنفية ، ووليّ الخلق ، و يرجع و يقوم باُمور الناس ، ويملك الأرض ، ولا وصي بعده وغالوا فيه . وادّعى بيان بعد وفاة أبي هاشم النبوّة ، وجمع من أتباعه قالوا بانتقال الإمامة من أبي هشام إليه ، وهو من الغلاة القائلين بإلهيّة أمير المؤمنين عليّ عليه السلام ، ثمّ ادّعى بيان أنّه قد انتقل إليه الجزء الإلهي بنوع من التناسخ ، ولذلك استحقّ أن يكون إماما وخليفةً ، فقتله خالد بن عبد اللّه القسريّ على ذلك (فرق الشيعة للنوبختيّ : ص ۵۰ والملل والنحل : ج ۱ ص ۲۴۶ و ۲۴۷) .

2.رجال الكشّي : ج ۲ ص ۵۹۰ ح ۵۴۱ عن زرارة ، بحار الأنوار : ج ۲۵ ص ۲۷۰ .