299
دانشنامه قرآن و حديث 11

مصدر و فعل ماضى و مضارع ، به كار رفته است . واژه «شُح» و «أشحّة» نيز پنج بار در چهار آيه ۱ آمده است .
افزون بر اين ، در موارد ديگرى ، مانند آيات 29 و 100 سوره اِسرا ، آيه 19 سوره معارج ، آيه 35 سوره ق ، آيه 53 سوره نساء ، و آيات 34 و 35 سوره نجم ، بدون به كار بردن واژه «بخل» و «شُح» ، اين صفت ها ، به شدّت نكوهش گرديده است .
در احاديث اسلامى ، واژه هاى «بخل» و «شُح» ، كاربردهاى مختلفى دارند و پيشوايان اسلام ، ره نمودهاى قابل تأمّل ، ارزنده و آموزنده اى در باره صفت «بخل» ، ارائه كرده اند كه در پى ، خواهد آمد . امّا پيش از آن ، به چند نكته در جمع بندى آنها ، اشاره مى شود :

1 . معناى بخل و شح و نكوهيدگى آنها

از نگاه قرآن و حديث ، «بخل» و «شحّ» ، نكوهيده است و عبارت از منع و اِمساكى است كه عقل ، آن را زشت و نكوهيده مى شمارد . از اين رو ، در روايتى از امام صادق عليه السلام ، ضمن تبيين سپاهيان عقل و جهل ، «بخل» در مقابل «سخاء» ، از سپاهيان جهل (نادانى) ، شمرده شده است :
وَ السَّخاءُ وَ ضِدُّهُ البُخلُ .۲
بخشندگى و ضدّ آن ، بخل است .
و در روايتى ديگر از امام عسكرى عليه السلام آمده است :
إنَّ ... لِلاِقتِصادِ مِقدارا فَإِن زادَ عَلَيهِ فَهُوَ بُخلٌ .۳
براى ميانه روى ، اندازه اى است كه اگر از آن فزون تر شود ، آن ، بخل است.

1.. نساء : آيه ۱۲۸ ، احزاب : آيه ۱۹ ، حشر : آيه ۹ ، تغابن : آيه ۱۶ .

2.. ر . ك : ص ۳۰۸ ح ۰ .

3.. ر . ك : ص ۳۰۸ ح ۲ .


دانشنامه قرآن و حديث 11
298

و امّا «شُحّ» ، به معناى بخل شديد و بازداشتن همراه با حرص ، تفسير شده است ، چنان كه ابن فارِس مى گويد :
الشين وَ الحاء ، الأَصلُ فيهِ المَنعُ ، ثُمَّ يَكونُ مَنعا مَعَ حِرصٍ . مِن ذلِكَ الشُّحُّ وَ هُوَ البُخلُ مَعَ حِرصٍ .۱
شين و حا (شحّ) : اصل در اين واژه ، بازداشتن است ، و بعدها در بازداشتن همراه با حرص ، به كار برده شده است . از همين روست كه شُحّ ، همان بخل آزمندانه است .
نيز راغب مى گويد :
الشُّحُّ : بُخلٌ مَعَ حِرصٍ ، وَ ذلِكَ فيما كانَ عادَةً .۲
شُحّ ، بخل همراه با حرص است ، و اين ، در جايى است كه عادت شده باشد .
ابن اثير نيز مى گويد :
الشُّحُّ : أشَدُّ البُخلِ ، وَ هُوَ أبلَغُ ؛ فِى المَنعِ مِنَ البُخلِ .۳
شُح ، بخل شديد است و در خوددارى [از بخشيدن] ، رساتر از بخل است .
شيخ طوسى ، اصل و حقيقت «بُخل» را دشوارى در بخشش مى داند . ۴
گفتنى است كه به دليل نزديك بودن معناى لغوى «بخل» و «شُح» ، و كاربرد مشابه آنها در قرآن و حديث ، مطالب مربوط به آنها در اين جا با هم مطرح مى گردند .

بخل و شُح ، در قرآن و حديث

واژه «بُخل» و مشتقّات آن ، در قرآن كريم ، دوازده بار و در هفت آيه ، ۵ به صورت

1.. معجم مقاييس اللغة : ج ۳ ص ۱۷۸ مادّه «بخل» .

2.. مفردات ألفاظ القرآن : ص ۴۴۶ مادّه «بخل» .

3.. النهاية : ج ۲ ص ۴۴۸ مادّه «بخل» .

4.. التبيان فى تفسير القرآن : ج ۳ ص ۱۹۶ ، مجمع البيان : ج ۳ ص ۷۳ .

5.. آل عمران : آيه ۱۸۰ ، نساء : آيه ۳۷ ، توبه : آيه ۷۶ ، محمّد : آيه ۳۷ و ۳۸ ، حديد : آيه ۲۴ ، ليل : آيه ۸ .

  • نام منبع :
    دانشنامه قرآن و حديث 11
    سایر پدیدآورندگان :
    مسعودي،عبدالهادي؛برنجکار،رضا؛خوش نصيب،مرتضي؛موسوي،رسول؛افقي،رسول؛طباطبايي،محمود؛وهّابي،محمّد رضا؛شيخي،حميد رضا؛آژير،حميد رضا
    تعداد جلد :
    16
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1390
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 343021
صفحه از 586
پرینت  ارسال به