۱۳۴.امام على عليه السلامـ در فرمانش به مالك اشتر ـ :بخيل را طرف مشورت خود قرار مده ؛ زيرا تو را از داد و دِهِش ، منصرف مى كند و از تنگ دستى مى ترسانَد ؛ و نه ترسو را زيرا تو را از اقدام به كارها ، سست مى گرداند؛ و نه حريص را ؛ زيرا طمع ورزىِ ستمگرانه را در نظرت مى آرايد . بخل و ترس و حرص ، خصلت هاى پراكنده اى هستند كه بدگمانى به خدا ، آنها را گِرد هم مى آورد.

۱۳۵.امام على عليه السلام :بخل ورزيدن از آنچه دارى، بدگمانى به معبود است.

۱۳۶.امام على عليه السلام :شك و كم اعتمادى به خدا، زيربناى حرص و بخل است.

۱۳۷.امام صادق عليه السلام :چيرگى بخل ، [برخاسته از] بدگمانى به خداوند عز و جل است.

۱۳۸.امام صادق عليه السلام :خوددارى از داد و دِهش، بدگمانى به معبود است.

۱۳۹.امام صادق عليه السلام :در بخل بخيل ، همين بس كه به پروردگار خويش ، بدگمان است.

۱۳۴.الإمام عليّ عليه السلامـ في عَهدِهِ إلى مالِكٍ الأَشتَر ـ :لا تُدخِلَنَّ في مَشوَرَتِكَ بَخيلاً يَعدِلُ بِكَ عَنِ الفَضلِ ويَعِدُكَ الفَقرَ ، ولا جَبانا يُضعِفُكَ عَنِ الاُمورِ ، ولا حَريصا يُزَيِّنُ لَكَ الشَّرَهَ بِالجَورِ ، فَإِنَّ البُخلَ وَالجُبنَ وَالحِرصَ غَرائِزُ شَتّى يَجمَعُها سوءُ الظَّنِّ بِاللّهِ . ^۱

۱۳۵.عنه عليه السلام :البُخلُ بِالمَوجودِ ، سوءُ الظَّنِّ بِالمَعبودِ . ^۲

۱۳۶.عنه عليه السلام :عَلَى الشَّكِّ وقِلَّةِ الثِّقَةِ بِاللّهِ ، مَبنَى الحِرصِ وَالشُّحِّ . ^۳

۱۳۷.الإمام الصادق عليه السلام :الشُّحُّ المُطاعُ ، سوءُ الظَّنِّ بِاللّهِ عَزَّ وجَلَّ . ^۴

۱۳۸.عنه عليه السلام :مَنعُ الجودِ سوءُ الظَّنِّ بِالمَعبودِ . ^۵

۱۳۹.عنه عليه السلام :حَسبُ البَخيلِ مِن بُخلِهِ سوءُ الظَّنِّ بِرَبِّهِ . ^۶