۲۹۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه به عوض [الهى] يقين دارد ، بخشش مى كند.

۲۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه به عوض [الهى] يقين دارد ، سخاوتمندانه ، انفاق مى كند.

۲۹۵.امام على عليه السلام :كسى كه از احسان خويش دريغ ورزد ، ايمانش را استوار نساخته است.

۲۹۶.امام على عليه السلامـ در وصف مؤمن ـ :هوس ، بر او چيره نمى آيد، و تنگ نظرى مقهورش نمى كند، و به آنچه مال او نيست ، طمع نمى بندد.

۲۹۷.امام على عليه السلامـ در وصف فرمان بُرداران ـ :تنگ نظرى و بُخل را از خود دور مى گردانند و زكاتى را كه بر آنان واجب گشته است ، مى پردازند و از پرداخت آن ، خوددارى نمى ورزند.

۲۹۸.امام زين العابدين عليه السلام :من از پروردگارم شرم مى كنم كه برادرى از برادرانم را ببينيم و از خداوند ، برايش بهشت را مسئلت كنم و آن گاه ، در دينار و درهم ، بر وى بخل بورزم؛ زيرا چون روز قيامت بر پا شود ، به من مى گويند: «اگر بهشت ، از آنِ تو بود، بى گمان ، نسبت به آن بخيل تر و بخيل تر و بخيل تر بودى» .

۲۹۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أيقَنَ بِالخَلَفِ ، جادَ بِالعَطِيَّةِ . ^۱

۲۹۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أيقَنَ بِالخَلَفِ ، سَخَت نَفسُهُ بِالنَّفَقَةِ . ^۲

۲۹۵.الإمام عليّ عليه السلام :ما عَقَدَ إيمانَهُ مَن بَخِلَ بِإِحسانِهِ . ^۳

۲۹۶.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ المُؤمِنِ ـ :لا يَغلِبُهُ الهَوى ، ولا يَقهَرُهُ الشُّحُّ ، ولا يَطمَعُ فيما لَيسَ لَهُ ^۴ .

۲۹۷.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ المُطيعينَ ـ :ويَنفونَ عَن أنفُسِهِمُ الشُّحَّ وَالبُخلَ ، فَيُؤَدّونَ ما فُرِضَ عَلَيهِم مِنَ الزَّكاةِ ولا يَمنَعونَها . ^۵

۲۹۸.الإمام زين العابدين عليه السلام :إنّي لَأَستَحي مِن رَبّي أن أرَى الأَخَ مِن إخواني فَأَسأَلَ اللّهَ لَهُ الجَنَّةَ وأبخَلَ عَلَيهِ بِالدّينارِ وَالدِّرهَمِ ، فَإِذا كانَ يَومُ القِيامَةِ قيلَ لي : لَو كانَتِ الجَنَّةُ لَكَ لَكُنتَ بِها أبخَلَ وأبخَلَ وأبخَلَ . ^۶