۱۲۶۶.كمال الدينـ به نقل از شيخ ابو عمرو عَمرى، در دعا براى غيبت قائم عليه السلام ـ :بار خدايا! خود را به من بشناسان ؛ زيرا اگر تو خودت را به من نشناسانى ، پيامبرت را نخواهم شناخت . بار خدايا! پيامبرت را به من بشناسان ؛ زيرا اگر پيامبرت را به من نشناسانى ، حجّت تو را نخواهم شناخت . بار خدايا! حجّت خود را به من بشناسان ؛ زيرا اگر حجّتت را به من نشناسانى ، از [صراطِ] دينم منحرف خواهم شد . بار خدايا! مرا به مرگ جاهلى نميران و پس از آن كه هدايتم نمودى ، دلم را دست خوش انحراف مگردان. بار خدايا! همان گونه كه مرا به ولايت [و دوستىِ] كسانى كه اطاعتشان را بر من واجب نمودى ، يعنى : زمامداران امر تو پس از پيامبرت ـ كه درودهاى تو بر او و خاندانش باد ـ ، ره نمون شدى تا آن كه از زمامداران امر تو ، يعنى : امير المؤمنين و حسن و حسين و على و محمّد و جعفر و موسى و على و محمّد و على و حسن و حجّت قائم ، مهدى ـ كه درودهاى تو بر او و خاندانش باد ـ پيروى كردم... .
بار خدايا! در فَرَج او تعجيل فرما و او را يارى و تأييد فرما و يارانش را يارى رسان و كسانى را كه بى ياورش مى گذارند ، بى ياور گذار و هر كه را كمر به دشمنى او مى بندد و تكذيبش مى كند ، نابود كن و به وسيله او حق را آشكار ساز و باطل را بميران و با دست او بندگان مؤمنت را از خوارى بِرَهان و سرزمينت را به بركت وجود او ، آباد گردان و سران كفر را به دست او نابود كن و سردمداران گم راهى را در هم شكن و به وسيله او جبّاران و كافران را به خاك ذلّت نشان و منافقان و عهدشكنان و همه مخالفان و ملحدان [و كجروان] را در شرق و غرب عالَم و در خشكى و دريا و در دشت و كوه ازميان بردار تا اين كه هيچ يك از آنان را نگذارى و نشانى از ايشان بر جاى ننهى و سرزمينت را از [لوث وجود] آنان پاك سازى و دل بندگانت را از آزار آنان تسكين بده و آنچه را كه از دينَت محو [و فرسوده] شده است ، به دست او تجديد كن و احكام دگرگون گشته و قوانين تغيير يافته ات را به وسيله او درست گردان، تا اين كه دين تو به واسطه او و با دست او ، دوباره تازه و نو و سالم و به دور از هر گونه كجى و بدعت شود و تا اين كه با عدالت او ، آتش هاى كافران، خاموش گردد ؛ زيرا او ، بنده توست كه وى را براى خود برگزيده اى و براى يارى رساندن به پيامبرت ، انتخابش كرده اى و با علم خود ، گزينشش نموده اى و او را از گناهان مصون داشته اى و از عيب ها پاكش ساخته اى و بر اَسرار عالم غيب، آگاهش كرده اى و به او نعمت داده اى و از پليدى پاكش ساخته اى و از آلودگى پاكيزه اش گردانيده اى... .
بار خدايا! از فقدان پيامبرمان و غيبت اماممان و سختگيرى روزگار بر ما و پيش آمدن فتنه ها در ميان ما و اتّحاد دشمنانمان بر ضدّ ما و فراوانى دشمنانمان و اندك بودن تعدادمان ، به تو شكايت مى كنيم .
بار خدايا! با فتحى شتابان و نصرتى با عزّت و قدرت و آشكار ساختن امامى عادل ، در كار ما گشايشى فرما، اى معبود راستين و اى پروردگار جهانيان!... .
بار خدايا! به وسيله ولىّ خود ، قرآن را زنده گردان و نور جاويدان او را كه با كمترين تاريكى آميخته نيست ، به ما نشان ده و به واسطه او دل هاى مرده را زنده ساز و به دست او سينه هاى پر خشم و كينه را آرام كن و انديشه ها و خواست هاى پراكنده را بر محور حق، متّحد گردان و به دست او حدود تعطيل شده و احكام فرو گذاشته شده را بر پا دار تا آن كه هر چه حق است ، آشكار شود و هر چه عدل است ، درخشيدن گيرد و ـ پروردگارا ـ ما را از ياوران او و تقويت كنندگان سلطنت او و فرمان برداران امر او و رضايت دهندگان به كردار او و گردن نهادگان در برابر احكام او و از كسانى كه با وجود او، ديگر از خَلق ترسى به دل راه نمى دهند و تقيّه نمى كنند ، قرار بده.
خداوندا! تويى كه بدى ها [و ناراحتى ها] را مى زدايى و دعاى درمانده ناچار را اجابت مى كنى و از اندوه بزرگ مى رهانى . پس ـ اى خداوند ـ دشوارى را از ولىّ خود، برطرف و او را همان گونه كه برايش ضمانت داده اى ، در زمين خود، جانشين گردان.
بار خدايا! مرا رو در روىِ خاندان محمّد و از دشمنان خاندان محمّد و از كسانى كه نسبت به خاندان محمّد، خشم و كين دارند ، قرار مده. من از اين امور به تو پناه مى برم . پس مرا پناه ده.
بار خدايا! بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرست و به واسطه آنان مرا در دنيا و آخرت از رستگاران و مقرّبان گردان.
