۵۸۴.امام باقر عليه السلام :«و خوراك را با وجودِ دوست داشتنش اطعام مى كنند» ، يعنى : با در نظر گرفتن اشتهايشان به آن غذا و گذشتن از آن و بخشيدنش به آنان . «بينوا» ، بينوايى از مسلمانان بود . «يتيم» ، يتيمى از مسلمانان بود و «اسير» ، اسيرى از مشركان بود. هر گاه على عليه السلام آنها را اطعام مى كرد ، مى فرمود : «ما فقط براى خشنودى خداوند، شما را اطعام مى كنيم. از شما نه پاداشى مى خواهيم و نه سپاسى» . به خدا سوگند ، اين را براى آنها نگفتند و در دلشان پنهان داشتند و خداوند از نهفته هاى دل آنها خبر داده است كه آنها مى گفتند : ما از شما پاداشى نمى خواهيم تا با آن ، هزينه ما را بپردازيد و نه سپاسى كه با آن ما را بستاييد ؛ بلكه ما شما را به خاطر خدا و گرفتن پاداش او، اطعام مى كنيم .
۵۸۵.مجمع البيانـ به نقل از ابن عبّاس ـ :على بن ابى طالب عليه السلام كار آب دادن شب تا صبح نخلستانى را پذيرفت تا در برابر آن ، قدرى جو بگيرد . چون صبح شد و جو را گرفت ، يك سوم آن را آرد كرد و از آن حريره اى فراهم آوردند تا بخورند . چون پختن آن تمام شد ، مسكينى آمد و آنها طعام را به او دادند و يك سومِ دوم را پختند و چون پختن آن تمام شد ، يتيمى آمد و غذا خواست و او را اِطعام كردند و سپس يك سومِ آخر را پختند و چون پختن آن تمام شد ، اسيرى از مشركان آمد و غذا خواست و اين بار، او را اطعام كردند و روزشان را به گرسنگى سپرى نمودند .
۵۸۶.شواهد التنزيلـ به نقل از ابن عبّاس، در باره آيه شريف :«و هر چند خود، نيازمندى داشته باشند، [ديگران را] بر خود ترجيح مى دهند»ـ :اين آيه در حقّ على و فاطمه و حسن و حسين عليهم السلام نازل شده است .
۵۸۷.الأمالى، طوسىـ به نقل از ابو هريره ـ :مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و از گرسنگى ناليد . پيامبر صلى الله عليه و آله ، كسى را به خانه هاى همسرانش فرستاد و آنها در پاسخ گفتند : جز آب ، در خانه يافت نمى شود . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «چه كسى اين مرد را امشب مهمان مى كند؟» .
على بن ابى طالب عليه السلام گفت : من ، اى پيامبر خدا!
على عليه السلام نزد فاطمه عليهاالسلام آمد و گفت : «اى دختر پيامبر خدا! در خانه چه دارى؟» .
فاطمه گفت : جز غذاى كودكان ، خوراكى نداريم و همان را به ميهمانمان مى دهيم .
على عليه السلام فرمود : «اى دختر محمّد! كودكان را بخوابان و چراغ را خاموش كن» .
چون صبح شد ، على عليه السلام به خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله رفت و ايشان را از ماجرا آگاه كرد و طولى نكشيد كه خداوند، اين آيه : «و هر چند خود، نيازمندى داشته باشند، [ديگران را] بر خود ترجيح مى دهند، و كسانى كه از آزمندىِ نفس خويش در امان مانند، آنان اند كه رستگاران اند» را نازل نمود .
