۵۸۸.امام باقر عليه السلام :روزى پيامبر صلى الله عليه و آله نشسته بود و اصحاب ايشان در محضر ايشان نشسته بودند . در اين هنگام ، على عليه السلام با جامه اى پوسيده كه نقاطى از بدن ايشان را مى نمود ، آمد و در نزديكى پيامبر صلى الله عليه و آله نشست . پيامبر صلى الله عليه و آله لحظاتى به او نگريست و سپس اين آيه را تلاوت فرمود : «و هر چند خود، نيازمندى داشته باشند، [ديگران را ]بر خود ترجيح مى دهند، و كسانى كه از آزمندىِ نفس خويش در امان مانند، آنان اند كه رستگاران اند» . سپس به على عليه السلام فرمود : «آگاه باش كه تو سر و سَرور و پيشواى كسانى هستى كه اين آيه در باره آنها نازل شده است» . سپس فرمود : «كجاست جامه اى كه بر تن تو كردم ، اى على؟».
على عليه السلام گفت : اى پيامبر خدا! يكى از اصحاب شما نزد من آمد ، در حالى كه از برهنگى خود و خانواده اش مى ناليد . دلم رحم آمد و ترجيح دادم آن را بدو دهم و مى دانم كه خداوند ، مرا با جامه اى بهتر از آن خواهد پوشاند .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : «راست گفتى . جبرئيل براى من خبر آورد كه خداوند به جاى آن براى تو در بهشت، جامه اى سبز از استبرق، برگزيده كه حاشيه هاى آن از ياقوت و زبرجد است . بهترين پاداش ، پاداش پروردگارت است در برابر بخشش و شكيبايى تو بر همين جامه پوسيده . پس مژده باد تو را، اى على!» .
على عليه السلام شاد و خوش حال از خبرى كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بدو داده بود ، باز گشت .
