۶۳۵.امام حسن عليه السلام :مادرم فاطمه عليهاالسلام را در شب جمعه در محراب ديدم كه به عبادت ايستاده بود . او همچنان در ركوع بود تا روشنى بامداد بر آمد . شنيدم كه او به مردان و زنان مؤمن دعا مى كرد و آنها را نام مى بُرد و براى آنها فراوان دعا مى كرد ، در حالى كه براى خود دعايى نمى كرد . به ايشان گفتم : مادر! چرا همان گونه كه براى ديگران دعا مى كنى ، براى خود دعا نمى كنى؟
فرمود : «فرزندم! نخست همسايه و سپس [ اهل ]خانه» .

۶۳۶.المناقب، ابن شهرآشوبـ به نقل از حسن بصرى ـ :در ميان اين امّت ، عابدتر از فاطمه نبوده است . او آن قدر [ براى عبادت ]مى ايستاد كه دو پايش ورم مى كرد .

۶۳۵.الإمام الحسن عليه السلام :رَأَيتُ اُمّي فاطِمَةَ عليهاالسلام قامَت في مِحرابِها لَيلَةَ جُمعَتِها ، فَلَم تَزَل راكِعَةً ساجِدَةً حَتَّى اتَّضَحَ عَمودُ الصُّبحِ ، وسَمِعتُها تَدعو لِلمُؤمِنينَ والمُؤمِناتِ وتُسَمّيهِم وتُكثِرُ الدُّعاءَ لَهُم ولا تَدعو لِنَفسِها بِشَيءٍ ، فَقُلتُ لَها : يا اُمّاه ، لِمَ لا تَدعينَ لِنَفسِكِ كَما تَدعينَ لِغَيرِكِ ؟ فَقالَت : يا بُنَيَّ ، الجارَ ثُمَّ الدّارَ . ^۱

۶۳۶.المناقب لابن شهرآشوب عن الحسن البصري :ما كانَ في هذِهِ الاُمَّةِ أعبَدُ مِن فاطِمَةَ ، كانَت تَقومُ حَتّى تَوَرَّمَت قَدَماها . ^۲