۷۸۶.امام باقر عليه السلام :ما را با پارسايى [خود]، يارى رسانيد ؛ زيرا هر كس از شما خداى عز و جل را با پارسايى ديدار كند ، او را نزد خداوند ، گشايش است و خداى عز و جلمى فرمايد : «و آنها كه از خدا و پيامبر فرمان برند ، در زمره كسانى خواهند بود كه خدا ايشان را گرامى داشته است، [يعنى] با پيامبران و صدّيقان و شهيدان و شايستگان اند و آنان چه نيكو همدمان اند!» . پيامبر صلى الله عليه و آله از ماست و صدّيق و شهيدان و شايستگان [نيز ]از مايند .

۷۸۷.امام باقر عليه السلامـ به فضيل ـ :دوستان ما را كه ديدى ، از جانب ما سلام برسان و به ايشان بگو : من مى گويم : در نزد خدا از دست من براى شما كارى ساخته نيست ، جز اين كه پارسايى پيشه كنيد . پس زبان هاى خود را حفظ كنيد و دست هايتان را باز داريد و بر شما باد شكيبايى و نماز كه خداوند ، با شكيبايان است .

۷۸۶.الإمام الباقر عليه السلام :أعينونا بِالوَرَعِ ، فَإِنَّهُ مَن لَقِيَ اللّهَ عز و جل مِنكُم بِالوَرَعِ كانَ لَهُ عِندَ اللّهِ فَرَجٌ ، وإنَّ اللّهَ عز و جل يَقولُ : «وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَالرَّسُولَ فَأُوْلَئِكَ مَعَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِم مِّنَ النَّبِيِّينَ وَالصِّدِّيقِينَ وَالشُّهَدَآءِ وَالصَّالِحِينَ وَحَسُنَ أُوْلَئِكَ رَفِيقًا»^۱ فَمِنَّا النَّبِيُّ ومِنَّا الصِّدّيقُ وَالشُّهَداءُ وَالصالِحونَ . ^۲

۷۸۷.عنه عليه السلامـ لِفُضَيلٍ ـ :بَلِّغ مَن لَقيتَ مِن مُوالينا عَنَّا السَّلامَ ، وقُل لَهُم : إنّي أقولُ : إنّي لا اُغني عَنكُم مِنَ اللّهِ شَيئا إلّا بِوَرَعٍ ، فَاحفَظوا ألسِنَتَكُم وكُفّوا أيدِيَكُم ، وعَلَيكُم بِالصَّبرِ وَالصَّلاةِ ، إنَّ اللّهَ مَعَ الصّابِرينَ . ^۳