۸۰۰.امام عسكرى عليه السلامـ به شيعيان خود ـ :شما را سفارش مى كنم به پروا داشتن از خدا و پارسايى در دينتان و كوشش براى خدا و راستگويى و اداى امانت به كسى كه امانتى به شما سپرده است ، نيكوكار باشد يا تبهكار، و سجده طولانى و نيكو همسايه دارى ؛ زيرا محمّد صلى الله عليه و آله براى اين امور آمده است .
در ميان عشيره هايشان نماز بخوانيد ، در تشييع جنازه هايشان شركت ورزيد ، از بيمارانشان عيادت كنيد و حقوق آنان را بگزاريد ؛ زيرا هر گاه فردى از شما در دينَش پارسا و در گفتارش راستگو باشد و امانت را ادا كند و با مردم خوش خويى كند ، گفته مى شود : «اين، شيعه است» و اين ، مرا شاد مى سازد .
از خدا پروا كنيد و مايه آراستگى ما باشيد ، نه مايه ننگ [و زشتى] . هر گونه دوستى را براى ما جلب كنيد و هر گونه زشتى را از ما دور سازيد ؛ زيرا هر خوبى كه در حقّ ما گفته شود ، ما اهل آن هستيم و هر بدى كه در باره ما گفته آيد ، نه چنانيم . ما را در كتاب خدا حقّى است و با پيامبر خدا خويشاونديم وخداوند ، ما را پاك شمرده است و جز ما ، هر كس چنين ادّعايى كند ، دروغگوست .
خدا و مرگ را فراوان ياد كنيد و بسيار قرآن بخوانيد و فراوان بر پيامبر صلى الله عليه و آله صلوات بفرستيد ؛ زيرا صلوات بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ده ثواب دارد .
آنچه را به شما سفارش كردم ، پاس داريد . شما را به خدا مى سپارم و بدرودتان مى گويم .
7 / 3
مسئوليت عالمان
۸۰۱.امام على عليه السلام :هان! سوگند به آن كسى كه دانه را شكافت و خلايق را آفريد ، اگر حضور مردم نبود و اين كه با وجود يار و ياور ، حجّت، تمام است و اگر خدا از عالِمان پيمان نگرفته بود كه در برابر شكم بارگىِ ستمگر و گرسنگىِ ستم ديده آرام نگيرند ، بى گمان ، افسار آن [اشتر خلافت] را بر گردنش مى انداختم [و رهايش مى ساختم] و در پايان ، آن را با همان جامى آب مى دادم كه در آغاز، آب دادم و هر آينه مى ديديد كه اين دنياى شما در نظر من از باد معده (/ آب بينىِ) بزى هم پست تر است .
