۴۳۵.امام على عليه السلام :ما ، درخت نبوّت و فرودگاه رسالت و مكان آمد و شدِ فرشتگان و كان هاى دانش و سرچشمه هاى حكمتيم . يار و دوستدار ما، رحمت را انتظار مى كشد و دشمن و كينه توز ما ، يورش را انتظار مى بَرد .

۴۳۶.امام على عليه السلامـ در سخنرانى براى مردم مدينه ـ :آگاه باشيد! سوگند به خدايى كه دانه را شكافت و انسان را آفريد ، اگر دانش را از كانش برگيريد و آب را با گوارايى اش بنوشيد و خير را از جايگاهش بيندوزيد و راه روشن را در پيش گيريد و در پيمودن حق ، مسير آن را بپيماييد ، راه ها بر شما هويدا مى شوند و نشانه ها بر شما رخ مى نمايند و اسلام براى شما پرتوافشانى مى كند .

۴۳۷.امام حسين عليه السلام :ما نمى دانيم چرا مردم، كينه ما را مى جويند ، در حالى كه ما خانه رحمت و درخت نبوّت و كان دانش و معرفتيم!

۴۳۸.امام زين العابدين عليه السلام :چرا مردم، كينه ما را مى جويند ، در حالى كه ـ به خدا سوگند ـ ما درخت نبوّت و خانه رحمت و كان دانش و معرفت، و مكان آمد و شد فرشتگانيم .

۴۳۵.الإمام عليّ عليه السلام :نَحنُ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ ، ومَحَطُّ الرِّسالَةِ ، ومُختَلَفُ المَلائِكَةِ ، ومَعادِنُ العِلمِ ، ويَنابيعُ الحُكمِ ، ناصِرُنا ومُحِبُّنا يَنتَظِرُ الرَّحمَةَ ، وعَدُوُّنا ومُبغِضُنا يَنتَظِرُ السَّطوَةَ . ^۱

۴۳۶.عنه عليه السلامـ وقَد خَطَبَ النَّاسَ بِالمَدينَةِ ـ :وَالَّذي فَلَقَ الحَبَّةَ وبَرَأَ النَّسَمَةَ ، لَوِ اقتَبَستُمُ العِلمَ مِن مَعدِنِهِ ، وشَرِبتُمُ الماءَ بِعُذوبَتِهِ ، وَادَّخَرتُمُ الخَيرَ مِن مَوضِعِهِ ، وأخَذتُمُ الطَّريقَ من واضِحِهِ ، وسَلَكتُم مِنَ الحَقِّ نَهجَهُ ، لَنَهَجَت بِكُمُ السُّبُلُ ، وبَدَت لَكُمُ الأَعلامُ ، وأضاءَ لَكُمُ الإِسلامُ . ^۲

۴۳۷.الإمام الحسين عليه السلام :ما نَدري ما تَنقِمُ الناسُ مِنّا ! إنّا لَبَيتُ الرَّحمَةِ ، وشَجَرَةُ النُّبُوَّةِ ، ومَعدِنُ العِلمِ . ^۳

۴۳۸.الإمام زين العابدين عليه السلام :ما يَنقِمُ النّاسُ مِنّا ؟! فَنَحنُ وَاللّهِ شَجَرَةُ النُّبُوَّةِ ، وبَيتُ الرَّحمَةِ ، ومَعدِنُ العِلمِ ، ومُختَلَفُ المَلائِكَةِ . ^۴