۱۰۲۵.امام على عليه السلام :هر كه خدا را دوست داشته باشد ، پيامبر را نيز دوست مى دارد و هر كه پيامبر را دوست داشته باشد ، ما را نيز دوست مى دارد و هر كه ما را دوست داشته باشد ، شيعيان ما را نيز دوست دارد .
۱۰۲۶.امام صادق عليه السلام :هر كه دوستدار ما را دوست بدارد ، هر آينه ما را دوست داشته است .
9 / 5 ـ 3
دشمن داشتنِ دشمن اهل بيت عليهم السلام
۱۰۲۷.الأمالى، طوسىـ به نقل از صالح بن ميثم تمّار ـ :در كتاب [پدرم] ميثم رضى الله عنه ديدم كه مى گويد : شبى را در خدمت امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام بوديم . به ما فرمود : «هيچ بنده اى نيست كه خداوند ، دلش را براى ايمان، صاف [و خالص] كرده باشد ، مگر اين كه محبّت ما را در قلبش احساس مى كند و هيچ بنده اى نيست كه خداوند از او در خشم [و ناخشنود] باشد ، مگر اين كه در قلبش نسبت به ما احساس بغض مى كند . بنا بر اين ، ما از اين كه مؤمن ، دوستمان مى دارد ، شاد مى شويم و دشمنىِ كسى را كه با ما بغض مى ورزد ، مى دانيم . دوستدار ما، از رحمت خداوند ـ كه به واسطه محبّت ما هر روز ، انتظار آن را مى كشد ـ ، شادمان است و دشمن ما بناى خود را در لبه پرتگاهى در حال ريزش، پى ريزى مى كند و گويى اين لبه او را در آتش دوزخ فرو مى افكند و گويى درهاى رحمت به روى اهل رحمت، گشوده شده اند . پس گوارا باد اهل رحمت را رحمتشان و مايه نابودى باد جايگاه اهل دوزخ براى آنها !
هر بنده اى كه خداوند ، در دل او خيرى قرار داده باشد ، هرگز در دوست داشتن ما كوتاهى نمى كند و كسى كه دشمن ما را دوست بدارد ، هيچ گاه ما را دوست نخواهد داشت . اين دو با هم در يك قلب جمع نمى شوند و «خدا براى هيچ مردى در درونش دو دل ننهاده است» كه با يكى عدّه اى را دوست بدارد و با ديگرى، دشمن آنها را . كسى كه ما را دوست مى دارد ، اين محبّت به ما را همچون زر نابى كه در آن ناخالصى نيست ، خالص مى گرداند .
ماييم برگزيدگان [خدا] و پيشتازان ما [به سوى حوض كوثر] ، پيشتازان پيامبران اند . من وصىّ اوصيا هستم . من حزب خدا و پيامبر او هستم و آن گروه سركش و ياغى، حزب شيطان اند . پس هر كه دوست دارد حال خود را در باره محبّت ما بداند ، دلش را بيازمايد ؛ اگر در آن ، نسبت به كسى كه مردم را بر ضد ما مى شوراند ، احساس دوستى كرد ، بداند كه خدا و جبرئيل و ميكائيل ، دشمن او هستند و خداوند ، دشمن كافران است» .
