1.سيّد رضى رحمه الله در ذيل اين حديث مى گويد : در اين سخن ، مَجاز به كار رفته است ؛ زيرا يك كلمه آن محذوف و مقدّر است . گويا پيامبر خدا فرموده است : «صاحب ايمان ، ترسان است» ، چنان كه عرب مى گويد : «الباب لئيم ؛ در ، فرومايه است» ؛ يعنى كسى كه درِ خانه اش به روى ميهمانان بسته است . مراد ، اين است كه شخص باايمان ، به سبب ايمان و يقينى كه دارد ، از دست زدن به گناه و معصيت مى ترسد و مانند انسان منحرف و گم راه و مُنحط ، بى محابا مرتكب گناه نمى شود . [ در لسان العرب، ذيل اين حديث آمده است: «هَيوب» ، فَعول به معناى مفعول است، يعنى مردم از اهل ايمان مى ترسند ؛ چون آنان از خدا ، ترس و خوف دارند. و به قولى: فعول به معناى فاعل است ، يعنى مؤمن از گناهان و معاصى مى ترسد و از آنها دورى مى كند. ترجمه حديث بر پايه شرح سيّد رضى صورت گرفته است .]

1.قال الشريف الرضي رحمه الله في ذيل الحديث : وفي هذا الكلام مجاز ، لأنّ فيه تقدير كلام محذوف ، فكأنّه عليه الصلاة والسلام قال : صاحب الإيمان هيوب . والعرب تقول : الباب لئيم ، أي مغلق الباب دون الأضياف ، والمراد أنّ صاحب الإيمان بما معه من حواجز إيمانه وبصائر إيقانه يهاب تطرّق الحوب ومواقعة الذنوب ، فلا يقدم عليها إقدام المرتكس الهاوي والضالّ الغاوي .

2.المجازات النبويّة : ص ۲۱۹ ح ۱۸۹ .

3.غرر الحكم : ج ۲ ص ۳۵ ح ۱۷۳۰ .

4.غرر الحكم : ج ۲ ص ۳۸ ح ۱۷۴۴ .

5.تحف العقول : ص ۲۰ ، بحارالأنوار : ج ۱ ص ۱۲۰ ح ۱۱ .

6.الأمالي للصدوق : ص ۳۴۷ ح ۴۱۹ ، روضة الواعظين : ص ۵۵۴ كلاهما عن ابن عبّاس ، بحارالأنوار : ج ۶۷ ص ۲۹۱ ح ۱۳ .

7.تنبيه الخواطر :ج ۱ ص ۴۳ و ج ۲ ص ۳۱ ح ۳۵۲ ؛ ربيع الأبرار : ج ۲ ص ۵۹۰ .

8.ليس في المصدر : «علامة» وأثبتناه من بحار الأنوار وبعض الطبعات الاُخرى للمصدر.

9.نهج البلاغة : الحكمة ۴۵۸ ، بحارالأنوار : ج ۲ ص ۱۲۲ ح ۴۳ .