۶۲۹.امام باقر عليه السلام :مؤمن ، آن كسى است كه هر گاه [از كسى] خشنود شود ، خشنودى اش او را به گناهى يا باطلى نمى كشاند و هر گاه ناخشنود شود ، ناخشنودى اش او را از گفتن حق باز نمى دارد ، و كسى است كه هر گاه قدرت يابد ، قدرتش او را به دست اندازى به آنچه حقّ او نيست ، نمى كشانَد .

۶۳۰.الخصالـ به نقل از عبد المؤمن انصارى ـ:امام باقر عليه السلام فرمود : «خداوند عز و جل سه ويژگى به مؤمن داده است : عزّت در دنيا ، رستگارى در آخرت ، و هيبت در دل ستمگران» .
ايشان سپس [اين آيه را] : «و عزّت ، تنها از آنِ خدا و فرستاده او و مؤمنان است» خواند و نيز [اين آيات را] : «هر آينه مؤمنان ، رستگار شدند» تا «همانان كه در آن [بهشت] جاويدان اند» خواند .

۶۳۱.امام صادق عليه السلام :مؤمن ، بردبار است و نادانى نمى كند و اگر به او نابخردى [و اهانت ]شد ، بردبارى مى ورزد . ستم نمى كند و اگر به او ستم شد ، مى بخشد . بخل نمى ورزد و اگر به او بخل ورزيده شد ، شكيبايى مى كند .

۶۳۲.امام صادق عليه السلام :مؤمن ، دوست خداست . خدا به او كمك مى كند و برايش كارسازى مى نمايد . ^۱ مؤمن در باره خدا جز حق نمى گويد و از غير او نمى ترسد .

۶۲۹.الإمام الباقر عليه السلام :إنَّمَا المُؤمِنُ الَّذي إذا رَضِيَ لَم يُدخِلهُ رِضاهُ في إثمٍ ولا باطِلٍ ، وإذا سَخِطَ لَم يُخرِجهُ سَخَطُهُ مِن قَولِ الحَقِّ ، وَالَّذي إذا قَدَرَ لَم تُخرِجهُ قُدرَتُهُ إلَى التَّعَدّي إلى ما لَيسَ لَهُ بِحَقٍّ . ^۱

۶۳۰.الخصال عن عبد المؤمن الأنصاري عن الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ اللّهَ عز و جلأعطَى المُؤمِنَ ثَلاثَ خِصالٍ: العِزَّةَ فِي الدُّنيا، وَالفَلَحَ فِي الآخِرَةِ ، وَالمَهابَةَ في صُدورِ الظّالِمينَ ، ثُمَّ قَرَأَ « وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ »^۲ وقَرَأَ : « قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ » إلى قَولِهِ « هُم فِيهَا خَالِدُونَ »^۳ . ^۴

۶۳۱.الإمام الصادق عليه السلام :المُؤمِنُ حَليمٌ لا يَجهَلُ ، وإن جُهِلَ عَلَيهِ يَحلُمُ ؛ ولا يَظلِمُ ، وإن ظُلِمَ غَفَرَ ؛ ولا يَبخَلُ ، وإن بُخِلَ عَلَيهِ صَبَرَ. ^۵

۶۳۲.عنه عليه السلام :إنَّ المُؤمِنَ وَلِيُّ اللّهِ ، يُعينُهُ ويَصنَعُ لَهُ ، ولا يَقولُ عَلَيهِ إلَا الحَقَّ ، ولا يَخافُ غَيرَهُ ^۶ . ^۷