۲۱.امام صادق عليه السلامـ از دعاى ايشان در روز عرفه ـ :اى بهترين كسى كه در تنهايى ام با او همدم شدم و رازم را با او در ميان نهادم !

۲۲.امام صادق عليه السلام :شناخت خداوند عز و جل ، دلارام هر دل تنگى اى ، و يار هر تنهايى اى ، و روشنايى هر تاريكى اى ، و نيروبخش هر ناتوانى اى و شفاى هر بيمارى اى است .

۲۳.امام صادق عليه السلامـ در توصيه هاى ايشان به عبد اللّه بن جندب ـ :اى عبد اللّه ! ابليس ، دام هاى خود را در اين سراى فريب نهاده است و مقصودش از آن ، كسى جز دوستان ما نيست ؛ ولى آخرت در نگاه دوستان ما ، چنان شكوهمند است كه هيچ چيزى را با آن عوض نمى كنند .
بَه بَه از آن دل هاى انباشته از نور ! دنيا در نظرشان ، چون مارِ پيسه است و دشمنِ بى زبان [ درنده خو] . با خدا دمخورند و از آنچه خوش گذرانان بِدان دل شادند ، گريزان اند . اينان اند دوستان راستين من . به خاطر آنان ، هر فتنه اى برطرف مى شود و هر بلايى رفع مى گردد .

۲۴.امام هادى عليه السلام :اى روشناى روشنايى ها ! اى گرداننده كارها ! اى روان كننده درياها [و آب ها] ! اى زنده كننده هر آن كه در گورهاست ! اى پناه من در آن گاه كه راه ها به
رويم بسته مى شوند ، و اى گنج من در آن گاه كه در كسب و كار ، فرو مى مانم ، و اى مونس من در آن گاه كه بيگانگان از من دورى مى كنند و نزديكان از من خسته مى شوند !

۲۱.عنه عليه السلامـ مِن دُعائِهِ في يَومِ عَرَفَةَ ـ :يا خَيرَ مَن آنَستُ بِهِ وَحدَتي وناجَيتُهُ بِسِرّي . ^۱

۲۲.عنه عليه السلام :إنَّ مَعرِفَةَ اللّهِ عَزَّ وجَلَّ آنِسٌ مِن كُلِّ وَحشَةٍ ، وصاحِبٌ مِن كُلِّ وَحدَةٍ ، ونورٌ مِن كُلِّ ظُلمَةٍ ، وقُوَّةٌ مِن كُلِّ ضَعفٍ ، وشِفاءٌ مِن كُلِّ سُقمٍ . ^۲

۲۳.عنه عليه السلامـ في وَصِيَّتِهِ لِعَبدِ اللّهِ بنِ جُندَبٍ ـ :يا عَبدَ اللّهِ ، لَقَد نَصَبَ إبليسُ حَبائِلَهُ في دارِ الغُرورِ فَما يَقصِدُ فيها إلّا أولِياءَنا ، ولَقَد جَلَّتِ الآخِرَةُ في أعيُنِهِم حَتّى ما يُريدونَ بِها بَدَلاً .
ـ ثُمَّ قالَ : ـ آهِ آهِ عَلى قُلوبٍ حُشِيَت نورا ، وإنَّما كانَتِ الدُّنيا عِندَهُم بِمَنزِلَةِ الشُّجاعِ ^۳ الأَرقَمِ ^۴ ، وَالعَدُوِّ الأَعجَمِ ، أنِسوا بِاللّهِ وَاستَوحَشوا مِمّا بِهِ استَأنَسَ المُترَفونَ ، اُولئِكَ أولِيائي حَقّا ، وبِهِم تُكشَفُ كُلُّ فِتنَةٍ وتُرفَعُ كُلُّ بَلِيَّةٍ . ^۵

۲۴.الإمام الهادي عليه السلام :يا نُورَ النّورِ ، يا مُدَبِّرَ الاُمورِ ، يا مُجرِيَ البُحورِ ، يا باعِثَ مَن فِي القُبورِ ، يا كَهفي حينَ تُعيينِي المَذاهِبُ ، وكَنزي حينَ تُعجِزُنِي المَكاسِبُ ، ومونِسي
حينَ تَجفونِي الأَباعِدُ ، وتَمَلُّنِي الأَقارِبُ . ^۶