ب ـ مؤمن
۵۷.فلاح السائلـ به نقل از جميل بن درّاج ـ :مردى خدمت امام صادق عليه السلام رسيد و گفت : سَرورم ! سنّم بالا رفته و نزديكانم مرده اند و مى ترسم مرگ به سراغم آيد و كسى را ندارم كه با او خو بگيرم و معاشرت كنم .
امام عليه السلام به او فرمود: «بعضى از برادران مؤمن تو هستند كه از خويشاوند نَسبى يا سببى ، نزديك ترند . دمخور شدن تو با چنين كسانى ، بهتر از دمخور شدن با نزديكان است . با اين حال ، تو را به دعا كردن توصيه مى كنم و اين كه در پس هر نمازى بگويى: بار خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست . بار خدايا ! صادق گفت كه تو فرموده اى: در هيچ كارى به اندازه گرفتن جان بنده مؤمنم ، دو دل نمى شوم: او مرگ را خوش ندارد و من ناراحتى او را خوش ندارم . بار خدايا ! بر محمّد و خاندان محمّد ، درود فرست و در فَرَج و عافيت و پيروزى وليّت تعجيل فرما ، و مرا در باره خودم و هيچ يك از عزيزانم ، دچار غم مساز » .
ج ـ خردمند
۵۸.امام كاظم عليه السلام :اى هشام ! از آميختن و دمخور شدن با مردم بپرهيز ، مگر اين كه در ميان آنها خردمند و امينى بيابى . در اين صورت ، با او دمخور شو و از بقيّه آنان ، همچون گريختنت از حيوانات درنده ، بگريز .
د ـ مهربان
۵۹.امام على عليه السلام :شايسته ترينِ افراد براى خوگيرى (معاشرت) ، كسى است كه مهربان و خون گرم باشد .
