[ب ـ تعريف اسلام]
۰.امّا معناى اسلام ، عبارت است از : اقرار به هر طاعتى كه حكمِ ظاهر است و به جا آوردن آن . پس هر گاه شخصى به هر طاعتى در ظاهر اقرار كند ـ اگر چه در دل ، بدان معتقد نباشد ـ ، سزاوار نام و معناى اسلام است و بايسته دوستىِ ظاهرى است . [ پذيرفتنِ] گواهى او جايز است ، ارث مى برد و هر حق و وظيفه اى را كه مسلمانان دارند، او نيز دارد . اين است وصف [و معناى] اسلام .
فرق ميان مسلمان و مؤمن ، اين است كه مسلمان ايمان دارد كه بايد از آنچه در ظاهر بدان اعتراف دارد ، در باطن نيز فرمان بردار باشد . پس هر گاه در ظاهر چنين باشد ، مسلمان است و هر گاه در ظاهر و باطن ، از سر خضوع و به قصد تقرّب [به خدا] و آگاهانه فرمان بردار باشد ، مؤمن است . بنا بر اين ، ممكن است بنده فقط مسلمان باشد [و مؤمن نباشد] ؛ امّا اگر مؤمن باشد ، حتما مسلمان نيز هست .
