۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هفت چيز است كه در هر كس وجود داشته باشد ، آن كس حقيقت ايمان را كامل كرده است و درهاى بهشت به رويش بازند : كسى كه وضويش را شاداب بگيرد ، نمازش را نيكو به جا آورد ، زكات مالش را بپردازد ، خشم خود را نگه دارد ، زبانش را به بند كشد ، براى گناهش آمرزش بطلبد ، و با خانواده پيامبرش خالص و يك دل باشد .

۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :شش چيز است كه هر كس داراى آنها باشد ، مؤمن حقيقى است : شاداب وضو گرفتن ، شتافتن براى نماز در روز ابرى و بسيار بارانى ، بسيار روزه داشتن در گرماى سخت ، كشتن دشمنان با شمشير ، شكيبايى در برابر مصيبت ، و ترك مجادله اگر چه حق با تو باشد .

۷۶.امام باقر عليه السلام :پيامبر صلى الله عليه و آله در يكى از سفرهايش بود كه كاروانى به ايشان برخوردند و به پيامبر صلى الله عليه و آله سلام كردند . پيامبر خدا فرمود : «شما كيستيد ؟».
گفتند : ما مؤمن هستيم ، اى پيامبر خدا !
فرمود : «حقيقت ايمان شما چيست ؟».
گفتند : خشنودى به قضاى خدا ، و واگذارىِ [كارهايمان] به خدا ، و گردن نهادن به فرمان خدا .
پيامبر خدا [ در وصف آنان] فرمود : «دانشمندانى فرزانه كه نزديك است از فرزانگى ، پيامبر شوند ! اگر راست مى گوييد ، پس خانه اى نسازيد كه در آن ساكن نمى شويد ، و گرد مياوريد آنچه را كه نمى خوريد ، و از خدايى كه به سويش باز مى گرديد ، پروا كنيد» .

۷۴.عنه صلى الله عليه و آله :سَبعَةٌ مَن كُنَّ فيهِ فَقَدِ استَكمَلَ حَقيقَةَ الإِيمانِ وأبوابُ الجَنَّةِ مُفَتَّحَةٌ لَهُ : مَن أسبَغَ وُضوءَهُ ، وأحسَنَ صَلاتَهُ، وأدّى زَكاةَ مالِهِ ، وكَفَّ غَضَبَهُ ، وسَجَنَ لِسانَهُ ، وَاستَغفَرَ لِذَنبِهِ ، وأدَّى النَّصيحَةَ لِأَهلِ بَيتِ نَبِيِّهِ . ^۱

۷۵.عنه صلى الله عليه و آله :سِتٌّ مَن كُنَّ فيهِ كانَ مُؤمِنا حَقّا : إسباغُ الوُضوءِ ، ومُبادَرَةُ الصَّلاةِ في يَومِ دَجنٍ ^۲ ، وكَثرَةُ الصَّومِ في شِدَّةِ الحَرِّ ، وقَتلُ الأَعداءِ بِالسَّيفِ ، وَالصَّبرُ عَلَى المُصيبَةِ ، وتَركُ المِراءِ وإن كُنتَ مُحِقّا . ^۳

۷۶.الإمام الباقر عليه السلام :بَينا رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله في بَعضِ أسفارِهِ إذ لَقِيَهُ رَكبٌ ، فَقالوا : السَّلامُ عَلَيكَ يا رَسولَ اللّهِ ، فَقالَ : ما أنتُم ؟ فَقالوا : نَحنُ مُؤمِنونَ يا رَسولَ اللّهِ ، قالَ : فَما حَقيقَةُ إيمانِكُم ؟ قالوا : الرِّضا بِقَضاءِ اللّهِ وَالتَّفويضُ إلَى اللّهِ وَالتَّسليمُ لِأَمرِ اللّهِ ، فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : عُلَماءُ حُكَماءُ كادوا أن يَكونوا مِنَ الحِكمَةِ أنبِياءَ ، فَإِن كُنتُم صادِقينَ فَلا تَبنوا ما لا تَسكُنونَ ، ولا تَجمَعوا ما لا تَأكُلونَ ، وَاتَّقُوا اللّهَ الَّذي إلَيهِ تُرجَعونَ. ^۴