۱۲۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :عجب دارم از كسى كه مرگ در تعقيب اوست و او آرزومند دنياست!

۱۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه مى داند از عزيزان جدا مى شود و در خاك، آرام مى گيرد و با حسابرسى مواجه مى شود، سزاوار است كه آرزو بر كَنَد و كردار نيك در پيش گيرد.

۱۲۸.امام على عليه السلام :هر كه چشم به راه اَجَلش باشد ، آرزويش كوتاه مى شود.

۱۲۹.امام على عليه السلام :هر كه زندگى و عمرش را كوتاه ببيند ، اميد و آرزويش كوتاه مى گردند.

۱۳۰.امام على عليه السلام :اگر بنده ، اَجَل و فاصله [اندك] آن را مى ديد ، هر آينه ، آرزو و فريب آن را دشمن مى داشت.

۱۳۱.امام على عليه السلام :اگر بنده ، اَجَل و شتاب آن را به طرف خود مى ديد ، بى گمان ، آرزو را دشمن مى داشت و از طلب دنيا دست مى كشيد.

۱۳۲.امام على عليه السلام :اگر اجلْ شناخته مى شد، آرزو كوتاه مى گرديد .

۱۲۶.عنه صلى الله عليه و آله :عَجِبتُ لِمُؤَمِّلِ دُنيا وَالمَوتُ يَطلُبُهُ. ^۱

۱۲۷.عنه صلى الله عليه و آله :مَن عَلِمَ أنَّهُ يُفارِقُ الأَحبابَ ، ويَسكُنُ التُّرابَ ، ويُواجَهُ بِالحِسابِ ؛ كانَ حَرِيّا ^۲ بِقَطعِ الأَمَلِ وحُسنِ العَمَلِ. ^۳

۱۲۸.الإمام عليّ عليه السلام :مَن راقَبَ أجَلَهُ ، قَصُرَ أمَلُهُ. ^۴

۱۲۹.عنه عليه السلام :مَنِ استَقصَرَ بَقاءَهُ وأجَلَهُ ، قَصُرَ رَجاؤُهُ وأمَلُهُ. ^۵

۱۳۰.عنه عليه السلام :لو رَأَى العَبدُ الأَجَلَ ومَصيرَهُ ، لَأَبغَضَ الأَمَلَ وغُرورَهُ. ^۶

۱۳۱.عنه عليه السلام :لو رَأَى العَبدُ أجَلَهُ وسُرعَتَهُ إلَيهِ، لَأَبغَضَ الأَمَلَ وتَرَكَ طَلَبَ الدُّنيا. ^۷

۱۳۲.عنه عليه السلام :لو عُرِفَ الأَجَلُ ، قَصُرَ الأَمَلُ. ^۸