۱۳۳.امام على عليه السلام :كسى كه مرگ را با ديده يقينش ببيند ، آن را نزديك مى بيند. كسى كه مرگ را با ديده آرزويش ببيند ، آن را دور مى بيند.

۱۳۴.امام على عليه السلام :اگر اَجَل و حركت آن را مى ديديد ، از آرزو و فريب آن ، روى مى گردانديد.

۱۳۵.امام على عليه السلام :اگر اَجَل ها آشكار شوند ، آرزوها رسوا مى گردند.

۱۳۶.امام على عليه السلام :با فرا رسيدن اَجَل ها ، ناكامى آرزوها آشكار مى شود.

۱۳۷.امام على عليه السلام :اَجَل، آرزو را رسوا مى سازد.

۱۳۸.امام على عليه السلام :با يورش آوردن اَجَل ها، آرمان ها و آرزوها رسوا مى شوند.

۱۳۹.امام على عليه السلام :هر گاه مرگ حاضر شود ، آرزو رسوا مى گردد.

۱۴۰.امام على عليه السلام :انسان به آرزويش نزديك مى شود؛ ولى فرا رسيدن اَجَلش او را از آن جدا مى كند .

۱۴۱.امام على عليه السلام :اى بسا اَجَلى كه زير آرزويى نهفته است!

۱۴۲.امام على عليه السلام :اى بسا آرزويى كه زير [سايه] مرگى است!

۱۳۳.عنه عليه السلام :مَن رَأَى المَوتَ بِعَين يَقينِهِ رَآهُ قَريبا . مَن رَأَى المَوتَ بِعَينِ أمَلِهِ رَآهُ بَعيدا. ^۱

۱۳۴.عنه عليه السلام :لَو رَأَيتُمُ الأَجَلَ ومَسيرَهُ ، لَلُهيتُم ^۲ عَنِ الأَمَلِ وغُرورِهِ. ^۳

۱۳۵.عنه عليه السلام :لَو ظَهَرَتِ الآجالُ ، لَافتَضَحَتِ الآمالُ. ^۴

۱۳۶.عنه عليه السلام :عِندَ حُضورِ الآجالِ تَظهَرُ خَيبَةُ الآمالِ. ^۵

۱۳۷.عنه عليه السلام :الأَجَلُ يَفضَحُ الأَمَلَ. ^۶

۱۳۸.عنه عليه السلام :عِندَ هُجومِ الآجالِ تَفتَضِحُ الأَمانِيُّ وَالآمالُ. ^۷

۱۳۹.عنه عليه السلام :إذا حَضَرَتِ المَنِيَّةُ ، افتَضَحَتِ الاُمنِيَّةُ. ^۸

۱۴۰.عنه عليه السلام :إنَّ المَرءَ يُشرِفُ عَلى أمَلِهِ فَيَقتَطِعُهُ حُضورُ أجَلِهِ. ^۹

۱۴۱.عنه عليه السلام :رُبَّ أجَلٍ تَحتَ أمَلٍ. ^۱۰

۱۴۲.عنه عليه السلام :رُبّ اُمنِيَّةٍ تَحتَ مَنِيَّةٍ. ^۱۱