۱۸۸.امام على عليه السلام :آرزوها ، تو را گول مى زنند و در هنگامه [آشكار شدن] حقايق ، رهايت مى كنند.

۱۸۹.امام على عليه السلام :نَفَس هاى آدمى ، گام هاى او به سوى اجل اويند و آرزوهاى او ، باز دارنده او از عمل اويند.

۱۹۰.امام على عليه السلام :آرزو ، خيانتكار است.

۱۹۱.امام على عليه السلام :زنهار كه مُهلت زندگى (عمر) در نظر شما دراز نيايد و آرزو ، فريبتان ندهد؛ زيرا آرزو در دين ، جايگاهى ندارد.

۱۹۲.امام على عليه السلامـ به صعصعة بن صوحان ، كه [بيمار بود و امام عليه السلام ] به عيادت او رفته بود، هنگامى كه خواست برود ـ :اى صعصعة بن صوحان! از اين كه به عيادت تو آمده ام ، بر خود مناز و به فكرِ خويشتن باش ، كه گويا فرمان (مرگ) به تو رسيده است . مبادا آرزو، تو را سرگرم و غافل گردانَد! به خدا مى سپارمت.

۱۹۳.امام على عليه السلام :اى گروه مردمان (/ مسلمانان) ! از خدا پروا كنيد؛ زيرا بسا آرزومندِ چيزى كه به آن نمى رسد و سازنده بنايى كه در آن ، سكونت نمى كند و گِرد آورنده ثروتى كه به زودى، همه آن را رها مى كند ؛ ثروتى كه شايد از راه باطل و يا نپرداختن حقّى گرد آورده است . از راه حرامى به آن رسيده و بِدان سبب، گناهانى را مرتكب شده است . بار سنگين آن را به دوش گرفته و با دريغ و اندوه، بر پروردگارش وارد شده است، در حالى كه «در دنيا و آخرت ، زيان كرده است ، و اين است آن زيانِ آشكار»^۱ .

۱۸۸.عنه عليه السلام :الأَمانِيُّ تَخدَعُكَ ، وعِندَ الحَقائِقِ تَدَعُكَ. ^۱

۱۸۹.عنه عليه السلام :أنفاسُ المَرءِ خُطاهُ إلى أجَلِهِ ، وأمَلُهُ خادِعٌ عَن عَمَلِهِ. ^۲

۱۹۰.عنه عليه السلام :الأَمَلُ خَوّانٌ. ^۳

۱۹۱.عنه عليه السلام :لا يَطولَنَّ عَلَيكُمُ الأَمَدُ ^۴ ، ولا يَغُرَّنَّكُمُ الأَمَلُ ؛ فَإِنَّ الأَمَلَ لَيسَ مِنَ الدّينِ في شَيءٍ. ^۵

۱۹۲.عنه عليه السلامـ لِصَعصَعَةَ بنِ صوحانَ وَقد كانَ مَريضا فَأتاهُ عَليٌّ عليه السلام عائِدا ، فَلَمّا أرادَ أن يَقومَ مِن عِندِهِ قالَ عليه السلام ـ :يا صَعصَعَةَ بنَ صوحانَ لا تَفتَخِر بِعيِادَتي إيّاكَ ، وَانظُر لِنَفسِكَ فَكَأَنَّ الأَمرَ قَد وَصَلَ إلَيكَ ، ولا يُلهِيَنَّكَ الأَمَلُ . أستَودِعُكَ اللّهَ. ^۶

۱۹۳.عنه عليه السلام :مَعاشِرَ النّاسِ (المُسلِمينَ) اتَّقُوا اللّهَ ، فَكَم مِن مُؤَمِّلٍ ما لا يَبلُغُهُ ، وبانٍ ما لا يَسكُنُهُ ، وجامِعٍ ما سَوفَ يَترُكُهُ ، ولَعَلَّهُ مِن باطِلٍ جَمَعَهُ ، ومِن حَقٍّ مَنَعَهُ ، أصابَهُ حَراما وَاحتَمَلَ بِهِ آثاما ، فَباءَ بِوِزرِهِ ، وقَدِمَ عَلى رَبِّهِ آسِفا لاهِفا ^۷ ، قَد خَسِرَ الدُّنيا وَالآخِرَةَ ؛ ذلِكَ هُوَ الخُسرانُ المُبينُ. ^۸