۱۰۹.علل الشرائعـ به نقل از جابر بن يزيد جُعفى ـ :به امام باقر عليه السلام گفتم : به چه دليل ، به پيامبر و امام نياز است؟
فرمود: «براى اين كه جهان ، سالم بماند؛ زيرا هر گاه ، پيامبر يا امامى در زمين باشد ، خداوند عز و جل عذاب را از اهل آن، دور مى كند».

۱۱۰.امام باقر عليه السلامـ به يزيد كُناسى ـ :اى ابو خالد! از روزى كه خداوند ، آدم عليه السلام را آفريد و او را در زمين ساكن كرد، حتّى يك روز ، زمين بدون حجّت خدا بر مردم ، نبوده است.

۱۱۱.امام باقر عليه السلام :زمين اگر يك روز هم بدون امامى از ما باشد ، اهل خود را فرو مى بلعد، و خداوند، آنان را به سخت ترين عذاب خود ، عذاب مى كند. خداوند ـ تبارك و تعالى ـ ما را حجّت در زمينش و مايه امان اهل زمين قرار داده است و تا زمانى كه ما در ميان آنان باشيم ، از اين كه زمين فرو ببلعدشان ، در امان اند، و هر گاه خداوند بخواهد هلاكشان كند و مهلت و فرصتشان ندهد، ما را از ميان آنها به سوى خويش بالا مى بَرد . آن گاه ، آنچه بخواهد و دوست داشته باشد ، انجام مى دهد.

۱۱۲.امام باقر عليه السلام :اگر لحظه اى ، وجود امام از زمين برداشته شود ، زمين، اهل خود را همان گونه به لرزه مى اندازد كه امواج دريا ، دريانشينان را.

۱۱۳.امام باقر عليه السلام :زمين ، هيچ گاه بدون امام، آشكار يا پنهان، نيست.

۱۰۹.علل الشرائع عن جابر بن يزيد الجعفي :قُلتُ لِأَبي جَعفَرٍ مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ الباقِرِ عليه السلام : لِأَيِّ شَيءٍ يُحتاجُ إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله وَالإِمامِ عليه السلام ؟
فَقالَ : لِبَقاءِ العالَمِ عَلى صَلاحِهِ ، وذلِكَ أنَّ اللّهَ عز و جل يَرفَعُ العَذابَ عَن أهلِ الأَرضِ إذا كانَ فيها نَبِيٌّ أو إمامٌ. ^۱

۱۱۰.الإمام الباقر عليه السلامـ لِيَزيدَ الكُناسِيِّ ـ :لَيسَ تَبقَى الأَرضُ ـ يا أَبا خالِدٍ ـ يَوما واحِدا بِغَيرِ حُجَّةٍ للّهِِ عَلَى النّاسِ ، مُنذُ يَومِ خَلَقَ اللّهُ آدَمَ عليه السلام وأَسكَنَهُ الأَرضَ. ^۲

۱۱۱.عنه عليه السلام :لَو بَقِيَتِ الأَرضُ يَوما بِلا إمامٍ مِنّا لَساخَت بِأَهلِها ، ولَعَذَّبَهُمُ اللّهُ بِأَشَدِّ عَذابِهِ ، إنَّ اللّهَ تَبارَكَ وتَعالى جَعَلَنا حُجَّةً في أرضِهِ ، وأَمانا فِي الأَرضِ لِأَهلِ الأَرضِ ، لَم يَزالوا في أمانٍ مِن أن تَسيخَ بِهِمُ الأَرضُ مادُمنا بَينَ أظهُرِهِم ، فَإِذا أرادَ اللّهُ أن يُهلِكَهُم ثُمَّ لا يُمهِلُهُم ولا يُنظِرُهُم ، ذَهَبَ بِنا مِن بَينِهِم ورَفَعَنا إلَيهِ ، ثُمَّ يَفعَلُ اللّهُ ما شاءَ وَأَحَبَّ. ^۳

۱۱۲.عنه عليه السلام :لَو أنَّ الإِمامَ رُفِعَ مِنَ الأَرضِ ساعَةً ، لَماجَت بِأَهلِها كَما يَموجُ البَحرُ بِأَهلِهِ. ^۴

۱۱۳.عنه عليه السلام :لا تَبقَى الأَرضُ بِغَيرِ إمامٍ ، ظاهِرٍ أو باطِنٍ. ^۵