6 / 2
مصونيّت از خطا و لغزش
۱۹۰.امام على عليه السلام :و بزرگ ترين مرز [و ملاك] ولايتِ پيشواى واجب الطاعه ، آن است كه بدانند او از خطا و لغزش و گناه عمدى، و از هر گناهى، كوچك و بزرگ، مصون است؛ نه مى لغزد، نه خطا مى كند، و نه به كمترين چيزى از امور دين برانداز و يا لهو و لعب مى پردازد. او داناترينِ مردم به حلال و حرام خدا و فرايض و مستحبّات و احكام اوست، و از همه جهانيان، بى نياز است و ديگران نيازمند اويند، و بخشنده ترين و دليرترينِ مردمان است.
۱۹۱.امام على عليه السلام :پيشواى سزامند پيشوايى ، نشانه هايى دارد. از جمله آنها، اين است كه او از همه گناهان، خُرد و كلان، مصون است، در فتوا نمى لغزد، در پاسخْ خطا نمى كند، دچار سهو و فراموشى نمى شود، و به هيچ يك از امور دنيا سرگرم نمى شود.
۱۹۲.امام باقر عليه السلام :به جانم سوگند كه نه در زمين و نه در آسمان ، دوستى براى خداوندِ بلندنام نيست ، مگر آن كه تأييد شده [از سوى خداوند] است و كسى كه تأييد شود ، خطا نمى كند، و در روى زمين ، دشمنى براى خداوندِ بلندنام نيست ، مگر آن كه وا نهاده [از جانب خداوند] است و كسى كه وا نهاده باشد ، به حق نمى رسد [و دچار خطا مى شود].
۱۹۳.معانى الأخبارـ به نقل از حسين اشقر ـ :به هشام بن حَكَم گفتم: اين كه شما مى گوييد امام بايد معصوم باشد، به چه معناست؟
گفت: من در اين باره ، از صادق عليه السلام سؤال كردم . فرمود: «معصوم كسى است كه به واسطه [عنايت ]خداوند از همه حرام هاى خدا خوددارى مى كند. خداوند ـ تبارك و تعالى ـ فرموده است: «و هر كه به خدا تمسّك جويد ، قطعا به راه راست، هدايت شده است» .
