۳۱۱.امام على عليه السلام :والى نبايد به سبب امتيازى كه به دست آورده و يا قدرتى كه در اختيارش نهاده شده است ، رفتارش با رعيّت دگرگونه شود ؛ بلكه بايد نعمتى كه خداوند، قسمت او كرده است ، وى را به بندگان او نزديك تر ، و به برادرانش مهربان تر گرداند .
۳۱۲.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :سزاوار است كه والى ، سه رفتار در پيش بگيرد : به تأخير افكندن مجازات در هنگام چيره گشتن خشم ، درنگ كردن در رأيى كه به نظرش مى رسد ، و شتاب در دادنِ پاداش نيكو به نيكوكار ؛ زيرا در به تأخير افكندن مجازات ، امكان بخشودن است ، و در شِتاب در دادنِ پاداش نيكو ، فرمان بردارى رعيّت ، و در درنگ و تأمّل كردن ، فرصت انديشيدنِ بيشتر و خوشْ فرجامى و روشن شدن حقيقت .
۳۱۳.امام زين العابدين عليه السلامـ در رسالة الحقوق ـ :حقّ حكومتىِ شهروندان بر تو ، آن است كه بدانى آنان به دليل ضعفشان و قدرتمندىِ تو ، رعيّت تو گشته اند . پس بايد با آنان به داد رفتار كنى و برايشان مانند پدرى مهربان باشى و رفتارهاى جاهلانه آنان را ببخشى و زود كيفرشان ندهى ، و به شكرانه قدرتى كه خداوند عز و جل به تو بر آنان داده است ، او را سپاس گويى .
۳۱۴.امام زين العابدين عليه السلام :حقوق حكومتىِ شهروندان بر تو ، آن است كه بدانى تو به لطف قدرتى كه بر آنان دارى ، آنان را شهروند خود ساخته اى ، و آنچه ايشان را در جايگاه شهروند تو قرار داده ، ضعف و ناتوانىِ آنهاست . پس چه كسى بيشتر از آن كه ضعف و ناتوانى اش تو را از وى بى نياز ساخته ـ تا جايى كه او را در موقعيّت شهروندِ تو قرار داده و فرمان تو را بر او جارى ساخته است ، آن سان كه در برابر تو ، هيچ توش و توان دفاع ندارد و در قبال قدرت تو ، از هيچ كس جز خدا يارى نمى تواند جُست ـ ، سزاوار مهربانى و توجّه و بردبارى است ! و براى تو ـ كه چون دانستى خداوند عز و جل چنين قدرت و توان مقهور كننده اى را به تو عطا فرموده است ـ چه سزاوار است كه سپاس گزار خدا باشى ! و هر كه خدا را سپاس گزارد ، [خداوند ، ]نعمتى را كه به او داده است ، فزونى مى بخشد ، و البتّه هيچ نيرويى نيست ، مگر از سوى خداوند .
