۴۷۱.كتاب من لايحضره الفقيه :از ابو حمزه ثُمالى روايت شده است كه على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام چون غذايش را مى خورد ، مى گفت : «سپاس ، خداوندى را كه به ما غذا و آب داد و نيازهايمان را برآورد و كمكمان نمود و به ما سرپناه داد و ما را مورد لطف و فضل خويش قرار داد . سپاس ، خداوندى را كه مى خورانَد و خود نمى خورد» .
۴۷۲.المحاسنـ به نقل از سِنان ـ :امام صادق عليه السلام فرمود : «اى سنان! هر كس غذايى برايش آورده شود و بخورد و بگويد : سپاس ، خداوندى را كه اين غذا را روزىِ من كرد ، بى آن كه مرا توش و توانى باشد ، پيش از آن كه برخيزد ، آمرزيده مى گردد» يا فرمود : «پيش از آن كه غذايش جمع شود» .
۴۷۳.امام صادق عليه السلام :هنگام غذا خوردن ، نام خدا را بياور و چون از خوردنْ فراغت يافتى ، بگو : «سپاس ، خداوندى را كه مى خورانَد و خود نمى خورَد» .
۴۷۴.امام صادق عليه السلام :پدرم عليه السلام مى گفت : «سپاس ، خداوندى را كه در ميان گرسنگان ، سيرمان كرد و در ميان تشنه كامان ، سيرابمان نمود و در ميان بى خانمان ها سرپناهمان داد و در ميان پيادگان ، سواره مان قرار داد و در ميان بيمناكان ، امنيتمان بخشيد و خدمتكار در اختيارمان نهاد و از اسيران [و خدمتكاران] قرارمان نداد» .
۴۷۵.امام صادق عليه السلام :زمانى كه مأموران الهى (جبرئيل عليه السلام و فرشتگان همراهش) نزد ابراهيم عليه السلام آمدند و او برايشان گوساله اى [بريان شده] آورد و فرمود : «بخوريد» ، گفتند : تا قيمتش را به ما نگويى ، نمى خوريم .
فرمود : «[قيمتش آن است كه] چون شروع به خوردن كنيد ، بگوييد : بسم اللّه ، و چون غذايتان را تمام كرديد ، بگوييد : الحمد للّه » .
پس جبرئيل عليه السلام به يارانش ـ كه چهار نفر بودند و جبرئيل ، رياستشان را به عهده داشت ـ گفت : «خدا حق دارد كه اين را خليل (دوست صميمى) خود گرداند» .
