۲۶۳.امام زين العابدين عليه السلامـ هر گاه آيه«و اگر نعمت هاى خدا را بشماريد ، نمى توانيد آنها را به شماره در آوريد»را مى خواند ، مى گفت ـ :منزّه است آن كه [توانايى ]شناخت نعمت هايش را در هيچ كس قرار نداد ، جز همين كه مى داند از شناخت آنها ناتوان است ، چنان كه معرفت ادراكش را به كسى نداد ، مگر همين اندازه كه بداند او را درك نمى كند . پس خداوند عز و جل همين اندازه شناخت را از كسانى كه مى دانند از شناخت او قاصرند ، پذيرفت و پى بردن آنان به تقصير و ناتوانى خود را شكرگزارى [آنان ]قرار داد . همچنين دانست كه عالمان مى دانند كه نمى توانند او را ادراك كنند و همين [علم آنان ]را ايمان مقرّر داشت ؛ چرا كه خداوند مى داند گنجايش بندگان ، همين اندازه است و بيشتر از آن نيست .
۲۶۴.الكافىـ به نقل از عاصم بن حميد ـ :از امام زين العابدين عليه السلام در باره توحيد سؤال شد . فرمود : «خداوند عز و جل مى دانست كه در آخرزمان ، مردمى اهل تعمّق خواهند آمد . از اين رو ، «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و آياتى از سوره حديد تا «وهو عليم بذات الصدور» را نازل كرد . پس ، هر كه آهنگ فراتر از اينها كند ، به هلاكت در مى افتد .
