۲۸۷.بحار الأنوارـ به نقل از محمّد بن ابى مسهّر ، از پدرش ، از جدّش ـ :مفضّل بن عمر جُعفى به امام صادق عليه السلام نوشت و به آگاهى ايشان رساند كه گروهى از پيروان اين آيين (اسلام) پيدا شده اند كه منكر ربوبيّت اند و در اين باره بحث مى كنند ، و از ايشان تقاضا كرد كه پاسخ سخنان آنها را بدهد و همان گونه كه به ديگران پاسخ مستدل داده است ، به ادّعاى اينان نيز پاسخ دهد .
امام صادق عليه السلام نوشت : «به نام خداوند مهرگسترِ مهربان . اينك ، خداوند ، ما و شما را بر طاعت خويش موفّق بدارد و بدين وسيله ، به لطف خويش ، خشنودى اش را بر ما واجب گردانَد . نامه ات دريافت شد . در آن از آنچه در كيش ما پديد آمده است و اين كه شمار اين عدّه (منكران ربوبيّت) فزونى گرفته و مباحثاتشان بالا گرفته است ، ياد كرده اى و خواسته اى كه در ردّ آنان و ابطال عقايد و سخنانشان نوشته اى بنگارم ، همان گونه كه به ديگر بدعت گذاران و كج رُوان پاسخ داده ام .
ما ، خداوند را به خاطر نعمت هاى شايان ، دلايل رسا و سربلندى در نزد خاص و عام ، سپاس مى گوييم . يكى از نعمت هاى بزرگ و الطاف سترگى كه خداوند عطا كرده ، اين است كه دل هايشان را به ربوبيّت خويش ، معترف ساخته است و از ايشان بر معرفت خود ، پيمان [فطرى] گرفته ، و كتابى برايشان فرو فرستاده است كه شفابخش بيمارى انديشه ها و شبهه سينه هاست ، و براى آنان و هيچ يك از مخلوقاتش نيازى به غير خود نگذاشته است ، و او خود از آنان بى نياز است ، كه خداوند ، هماره ، بى نياز و ستوده است .
به جانم سوگند كه نادانان ، با وجود دلايل روشن و نشانه هاى آشكارى كه در آفرينش خود مى بينند ، و آنچه از ملكوت [شكوه و عظمت ]آسمان ها و زمين و ساخته هاى شگفت انگيز و استوارى كه بر وجود سازنده دلالت دارند ، مشاهده مى كنند ، از جانب پروردگارشان گرفتار نشده[و به هلاكت نيفتاده]اند ؛ بلكه اينان ، مردمانى هستند كه درهاى گناهان را به روى خويش گشودند و راه هاى شهوات را براى خود ، هموار كردند . در نتيجه ، هوس ها بر دل هايشان چنگ افكند و به سبب ستمشان ، شيطان بر آنان چيره شد . و اين چنين ، خداوند ، بر دل هاى متجاوزان ، مُهر مى زند» .
