فصل سوم: دشوارى الفت دادن دل هاى از هم رميده
قرآن
«اگر آنچه در روى زمين است ، همه را خرج مى كردى ، نمى توانستى ميان دل هايشان الفت افكنى» .
حديث
۲۴.امام على عليه السلام :بر كندن كوه هاى استوار ، آسان تر از الفت دادن دل هاى از هم رميده است .
۲۵.امام صادق عليه السلامـ در نامه خود به يارانش ـ :با اهل باطل ، خوش معاشرت باشيد ... . اگر نبود كه خداوند متعال ، [شرّ ]آنان را از شما رفع مى كند ، هر آينه آنان به زور بر شما چيره مى شدند . دشمنى و نفرتى كه در سينه هاى آنها [نسبت به شما ]هست ، بيشتر از آن چيزى است كه وانمود مى كنند . مجلس هاى شما و آنها يكى است ؛ امّا جان هاى شما و آنان مختلف است و با هم الفت نمى گيرند . نه شما هرگز آنان را دوست مى داريد و نه آنان شما را .
۲۶.الأمالى ، طوسىـ به نقل از سَدير ـ :به امام صادق عليه السلام گفتم : گاه مردى را ملاقات مى كنم كه تا آن روز ، نه من او را ديده ام و نه او مرا ؛ امّا احساس دوستىِ شديدى نسبت به او مى كنم ، و چون با او سخن مى گويم ، مى بينم كه او براى من ، همان گونه است كه من براى اويم و مى گويد كه او نيز همين احساس را نسبت به من دارد!
فرمود : «درست است ، اى سدير! به هم آمدنِ ۱ دل هاى نيكان ، آن گاه كه با يكديگر ملاقات مى كنند ، اگرچه به زبانْ اظهار دوستى نكنند ، به سانِ سرعتِ آميختن آب باران با آب هاى جويبارهاست ؛ و دورى دل هاى بدكاران از الفت گرفتن با هم ، آن گاه كه با يكديگر ملاقات مى كنند ، هرچند به زبانْ اظهار دوستى كنند ، به سانِ دورىِ حيوانات از همدلى با يكديگر است ، هرچند ديرزمانى بر سر يك آخور ، علف بخورند» .
