إذا تَزَوَّجَ الرَّجُلُ المَرأَةَ لِجَمالِها أو مالِها وُكِلَ إلى ذلِكَ ، وَ إذا تَزَوَّجَها لِدينِها رَزَقَهُ اللّهُ الجَمالَ وَ المالَ .^۱
هر گاه مردى با زنى ، به خاطر زيبايى يا دارايى اش ازدواج كند ، به همان [ زيبايى يا دارايى ] واگذار مى شود ، و هر گاه به خاطر دينش با او ازدواج كند ، خداوند ، زيبايى و دارايى نيز روزى اش مى كند .
انگيزه هاى غير ارزشى در ازدواج ، چه از سوى زوجين و چه خانواده هايشان ، آفت اصلى ترين اركان تحكيم خانواده ـ يعنى محبّت و قداست ـ است. از اين رو، خانواده هايى كه دچار اين آفت اند، بيشتر در معرض فروپاشى قرار مى گيرند.

4 . ازدواج، پيش از رشد عقلى

هر چند احاديث اسلامى ، به خانواده ها تأكيد كرده اند كه هنگام بلوغ فرزندان ، زمينه ازدواج آنها را فراهم كنند ^۲ و به جوانان نيز توصيه كرده اند كه براى حفظ پاك دامنى خود ، هر چه زودتر ازدواج نمايند ، ^۳ امّا پيشوايان ما، ازدواج كودكان را ـ چنان كه در برخى از اقوام ، رسم بوده ـ مصلحت نمى دانند . از اين رو، طبق نقل كلينى رحمه الله، امام صادق عليه السلام در پاسخ پرسش هشام بن حَكم در باره اين موضوع، فرمود :
إذا زُوِّجوا وَ هُم صِغارٌ لَم يَكادوا يَتَأَلَّفوا .^۴
چنانچه آنها را در خردسالى به ازدواج هم در آوريد ، به سختى ممكن است اُنس و اُلفتى ميان آنها برقرار شود .
اين سخن مى تواند به اين مفهوم باشد كه ازدواج ، پيش از رشد عقلى زوجين ،

آن است . از اين رو ، ازدواج كردن با هدف : تقويت طايفه، خودنمايى ، شهرت طلبى ، و بهره گيرى از ثروت يا موقعيت خانوادگى همسر ، ضدّ ارزش و نكوهيده شمرده شده است . ^۱
موضوع قابل توجّه، اين است كه رعايت نكردن اين ادب ، آفت نهاد خانواده و زمينه ساز فروپاشى آن است . از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله روايت شده كه مى فرمايد:
لا تُزَوِّجُوا النِّساءَ عَلى قَراباتِهِنَّ ، فَإنَّهُ يَكونُ مِن ذلِكَ القَطيعَةُ .^۲
زنان را [به خاطر تقويت روابط خويشاوندى] با خويشاوندانشان تزويج نكنيد ؛ زيرا اين كار ، به بريده شدن روابط خويشى مى انجامد .
و نيز روايت شده است كه فرمود:
مَن تَزَوَّجَ امرَأَةً لِعِزِّها لَم يَزِدهُ اللّهُ إلّا ذُلّاً ، وَ مَن تَزَوَّجَها لِمالِها لَم يَزِدهُ اللّهُ إلّا فَقرا ، وَ مَن تَزَوَّجَها لِحَسَبِها لَم يَزِدهُ اللّهُ إلّا دَناءَةً ، وَ مَن تَزَوَّجَ امرَأَةً لَم يَتَزَوَّجها إلّا لِيَغُضَّ بَصَرَهُ ، أو لِيُحصِنَ فَرجَهُ ، أو يَصِلَ رَحِمَهُ ، بارَكَ اللّهُ لَهُ فيها وَ بارَكَ لَها فيهِ .^۳
هر كس با زنى ، به خاطر قدرتش ازدواج كند ، خداوند ، جز بر خوارى او نمى افزايد ، و هر كس با زنى ، به خاطر دارايى اش ازدواج كند ، خداوند ، جز بر نادارى او نمى افزايد ، و هر كس با زنى ، به خاطر بزرگ زادگى اش ازدواج كند ، خداوند ، جز بر پستى او نمى افزايد ، و هر كس با زنى ، فقط براى اين ازدواج كند كه چشمش را [ از حرام و نامحرم ] فرو بپوشانَد ، يا دامنش را پاك نگه دارد ، يا پيوند خويشاوندى اش را برقرار بدارد ، خداوند ، در آن مرد و زن براى يكديگر بركت مى دهد .
و در حديثى از امام صادق عليه السلام آمده است كه :