ز ـ پاك كردن زياد استخوان ها ؛
ح ـ آب خوردن ميان غذا ؛
ط ـ آب خوردن پس از خوردن گوشت ؛
ى ـ خوردن در حال سيرى .
بخش چهارم . حالاتى كه غذا خوردن در آنها نكوهيده است :
به طور كلّى ، ميل كردن غذا در حالاتى كه از نظر بهداشتى زيانبارند ، نيز ميل كردن غذا به شيوه ضدّ اخلاقى (مانند غذا خوردن به شيوه متكبّران) و يا به گونه اى كه عرف جامعه بر نمى تابد ، در اسلام ، نكوهيده شناخته مى شود ، و آنچه در احاديث مربوط به اين بخش آمده (مانند نهى از غذا خوردن در حال «اتكاء» يا «انبطاح» يا «استلقاء» يا «قيام» يا «مشى» و يا «غذا خوردن در حال جنابت») در صورتى است كه منطبق با يكى از عناوين مذكور گردد .
بخش پنجم . توصيه به هم غذا شدن با ديگران :
در احاديث اسلامى ، غذا خوردن به تنهايى ، مذموم شناخته شده و توصيه گرديده كه انسان هر قدر مى تواند ، ديگران را در غذاى خود سهيم نمايد . نيز غذا خوردن با خانواده ، خدمت گزاران و يتيمان ، مورد تأكيد قرار گرفته است .
بخش ششم . آدابى كه رعايت آنها به هنگام غذا خوردن با ديگران ، ضرورى است :
الف ـ خوردن از قسمت جلوى خود ؛
ب ـ خوردن از اطراف غذايى كه براى همه آماده شده و از وسط آن بر نداشتن ؛
ج ـ نگاه نكردن به لقمه ديگران ؛
د ـ رعايت حقوق ديگران در آنچه در سفره است ؛
ه ـ شروع توسّط صاحب غذا يا بهترين شخص حاضر بر سر سفره ؛
و ـ ادامه دادن به خوردن ، تا سير شدن همه كسانى كه بر سر سفره نشسته اند ؛

د ـ آغاز كردن از سبُك ترين غذاها ؛
ه ـ نخوردن غذاى داغ و خوردن غذاى نيم گرم ، پيش از آن كه سرد شود ؛
و ـ استفاده كردن از دست راست ؛
ز ـ كوچك گرفتن لقمه ؛
ح ـ خوب جويدن غذا ؛
ط ـ طولانى كردن نشستن بر سر سفره ؛
ى ـ گرامى داشتن نان و نگذاشتن آن زير ظرف غذا ؛
ك ـ استفاده كردن از آنچه از سفره مى ريزد (البتّه در منزل و در صورتى كه آلوده نشده باشد ، وگر نه كسى كه در صحرا غذا ميل مى كند ، بهتر است آنچه را كه از سفره مى ريزد ، براى حيوانات بگذارد) ؛
ل . امساك از خوردن غذا پيش از سير شدن كامل و در حالى كه قدرى از اشتها باقى است .
بخش سوم . كارهايى كه هنگام غذا خوردن ، ترك آنها شايسته است :
الف ـ اسراف (زياده روى) در كيفيت و كميت خوراك ؛
ب ـ خوردن غذايى كه به آن بى ميل است ؛
ج ـ دميدن در غذا ؛
د ـ خوردن با دست چپ ؛
ه ـ خوردن با يك انگشت و دو انگشت ؛
و ـ بلند آروغ زدن ؛