كتاب به امام رضا عليه السلام ثابت نيست) و هم از نظر دلالت (زيرا مخاطب آن ، مأمون عبّاسى است و ممكن است توصيه مذكور براى شخص او باشد) .
بنا بر اين ، جمع بندى احاديث گذشته اين مى شود كه دو بار غذا خوردن در صبح و شام براى تداوم سلامت بدن ، سودمند است ، چنان كه بهشتيان نيز كه در سراى سلامت ، زندگى جاويد دارند ، در همين دو وقت ، غذا تناول مى نمايند : «وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِيهَا بُكْرَةً وَعَشِيّا ؛ و روزى هايشان ، صبح و شام ، در آن جا [آماده] است» .

سخنى در باره احاديث وعده هاى غذا

چنان كه ملاحظه شد ، احاديث اين فصل به پنج دسته تقسيم مى شوند :
1 . آنچه با الهام گرفتن از قرآن در مورد چگونگى غذا خوردن بهشتيان ، به دو وعده غذا در صبح و شام ، توصيه نموده است ؛
2 . آنچه بر خوردن صبحانه و نهى از ترك آن ، تأكيد دارد ؛
3 . آنچه بر خوردن شام و نهى از ترك آن ، بويژه در افراد مُسن ، تأكيد نموده است ؛
4 . آنچه بر يك بار غذا خوردن در روز ، تأكيد دارد ؛
5 . آنچه به سه وعده غذا در دو روز ، توصيه نموده است .
احاديث دسته اوّل ، دوم و سوم ، نه تنها تعارضى با يكديگر ندارند ، بلكه مؤيّد همديگرند ؛ زيرا دسته اوّل ، به دو وعده غذا در صبح و شام ، توصيه مى كند و دسته دوم و سوم ، تأكيد دارند كه صبحانه و شام نبايد ترك شوند .
دسته چهارم هم با دسته هاى قبلى اش معارض نيست ؛ زيرا تصريح مى كند كه در روز ، يك وعده غذا كافى است و دسته هاى اوّل تا سوم به دو وعده در صبح و شام توصيه دارند .
امّا حديث مربوط به دسته پنجم كه به سه وعده غذا در دو روز توصيه مى كند ، هم از نظر سند ضعيف است (زيرا منقول از كتاب طبّ الرضا عليه السلام است و استناد اين