۲۲۹.صحيح مسلمـ به نقل از حُذيفه ـ :عادت ما اين بود كه هر گاه با پيامبر صلى الله عليه و آله بر سر سفره اى حاضر مى شديم ، دست به غذا نمى برديم تا پيامبر خدا شروع كند و دستش را به طرف غذا ببرد . يك بار با ايشان براى صرف غذايى حاضر شديم كه دختركى آمد ، به طورى كه گويا كسى او را هُل مى دهد . رفت كه دست به غذا ببرد ؛ امّا پيامبر خدا دستش را گرفت . آن گاه يك باديه نشين آمد ، به طورى كه گويا او را هم كسى به جلو هُل مى داد . پيامبر صلى الله عليه و آله دست او را نيز گرفت .
پس پيامبر خدا فرمود : «شيطان ، غذايى را كه بر آن نام خدا برده نشود ، براى خود ، حلال مى شمارد [و از آن مى خورد] . او اين دخترك را آورد تا به واسطه وى اين غذا را بر خود حلال كند . به همين جهت ، من دستش را گرفتم . بعد ، اين باديه نشين را آورد تا به واسطه او حلال كند . به همين خاطر ، دست او را نيز گرفتم . و سوگند به آن كه جانم در دست اوست ، هم اينك ، دست او (شيطان) با دست اين دخترك در دست من است» .

۲۳۰.الكافىـ به نقل از احمد بن حسين ميثمى ، در حديثى كه سند آن را به پيامبر صلى الله عليه و آله مى رساند ـ :پيامبر خدا هر گاه غذا در برابرش گذاشته مى شد ، مى فرمود : «پاكى تو ، اى خداوند ! چه نيكو ما را مى آزمايى! پاكى تو . چه بسيار به ما عطا مى كنى! پاكى تو . چه بسيار ، ما را عافيت مى بخشى! بار خدايا! روزى ات را بر ما و بر همه مؤمنان و مسلمانان نيازمند ، از مرد و زن ، فراخ گردان» .

۲۳۱.امام على عليه السلامـ در سفارشى به كميل ـ :هر گاه غذا مى خورى ، به نام آن كسى آغاز كن كه با نام او ، هيچ دردى زيان نمى زند و شفاى همه بدى ها (ناخوشى ها) در آن است .

۲۳۲.امام على عليه السلامـ در توصيه ايشان به فرزند خود ، حسن عليه السلام ـ :فرزندم! هر لقمه اى كه مى خورى ، گرم باشد يا سرد ، و هر نوشيدنى اى كه مى نوشى ، قدحى باشد يا
جرعه اى ، پيش از خوردن و پيش از نوشيدنش بگو : «خدايا! از تو درخواست مى كنم كه اين خوردن و آشاميدنم را برايم مبرّا از هر تب و دردى ، و مايه نيرومندى بر طاعتت و يادت و سپاس گزارى از تو قرار ده ، مادام كه آن را در بدنم باقى مى دارى ، و مرا با نيروى آن بر عبادتت قوّت قلب بخش ، و خوب خويشتندارى از معصيتت را به من الهام فرما» كه اگر چنين كنى ، از سختى و تباهى آن لقمه و آشاميدنى ، در امان مى مانى .

۲۲۹.صحيح مسلم عن حُذَيفة :كُنّا إذا حَضَرنا مَعَ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله طَعاما ، لَم نَضَع أيدِيَنا حَتّى يَبدَأَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله فَيَضَعَ يَدَهُ ، وإنّا حَضَرنا مَعَهُ مَرَّةً طَعاما فَجاءَت جارِيَةٌ كَأَنَّها تُدفَعُ ، فَذَهَبت لِتَضَعَ يَدَها في الطَّعامِ ، فَأَخَذَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله بِيَدِها . ثُمَّ جاءَ أعرابِيٌّ كَأَنَّما يُدفَعُ ، فَأَخَذَ بِيَدِهِ.
فَقالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : إنَّ الشَّيطانَ يَستَحِلُّ الطَّعامَ أن لا يُذكَرَ اسمُ اللّهِ عَلَيهِ ، وإنَّهُ جاءَ بِهذِهِ الجارِيَةِ لِيَستَحِلَّ بِها ، فَأَخَذتُ بِيَدِها ، فَجاءَ بِهذَا الأَعرابِيِّ لِيَستَحِلَّ بِهِ ، فَأَخَذتُ بِيَدِهِ ، وَالَّذي نَفسي بِيَدِهِ ، إِنَّ يَدَهُ في يَدي مَعَ يَدِها. ^۱

۲۳۰.الكافي عن أحمد بن الحسين الميثمي رفعه ، قال :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إذا وُضِعَتِ المائِدَةُ بَينَ يَدَيهِ قالَ : سُبحانَكَ اللّهُمَّ ما أحسَنَ ما تَبتَلينا ، سُبحانَكَ ما أكثَرَ ما تُعطينا ، سُبحانَكَ ما أكثَرَ ما تُعافينا ، اللّهُمَّ أوسِع عَلَينا وعَلى فُقَراءِ المُؤمِنينَ وَالمُؤمِناتِ وَالمُسلِمينَ وَالمُسلِماتِ. ^۲

۲۳۱.الإمام عليّ عليه السلامـ مِن وَصِيَّةٍ لَهُ لِكُمَيلٍ ـ :إذا أكَلتَ الطَّعامَ فَسَمِّ بِاسمِ الَّذي لا يَضُرُّ مَعَ اسمِهِ داءٌ ، وفيهِ شِفاءٌ مِن كُلِّ الأَسواءِ. ^۳

۲۳۲.عنه عليه السلامـ في وَصِيَّةٍ أوصى بِهَا ابنَهُ الحَسَنَ عليه السلام ـ :يا بُنَيَّ ، لا تَطعَمَنَّ لُقمَةً مِن حارٍّ ولا بارِدٍ ، ولا تَشرَبَنَّ شَربَةً ولا جُرعَةً إلّا وأنتَ تَقولُ قَبلَ أن تَأكُلَهُ وقَبلَ أن
تَشرَبَهُ : «اللّهُمَّ إنّي أسأَلُكَ في أكلي وشُربِيَ السَّلامَةَ مِن وَعكِهِ ^۴ ، وَالقُّوَّةَ بِهِ عَلى طاعَتِكَ وذِكرِكَ وشُكرِكَ فيما بَقَّيتَهُ في بَدَني ، وأن تُشَجِّعَني بِقُوَّتِها عَلى عِبادَتِكَ ، وأن تُلهِمَني حُسنَ التَّحَرُّزِ مِن مَعصِيَتِكَ» ، فَإِنَّكَ إن فَعَلتَ ذلِكَ أمِنتَ وَعثَهُ ^۵ وغائِلَتَهُ ^۶ . ^۷