«پس چرا از نسل هاى پيش از شما خردمندانى نبودند كه [ مردم را ] از فساد در زمين ، باز دارند ، جز اندكى از كسانى كه از ميان آنان نجاتشان داديم؟ و كسانى كه ستم كردند ، به دنبال ناز و نعمتى كه در آن بودند ، رفتند و آنان ، بزهكار بودند» .
«و چه بسيار شهرها را كه [ مردمش ] ستمكار بودند ، در هم شكستيم و پس از آنها ، قومى ديگر پديد آورديم . پس چون عذاب ما را احساس كردند ، به ناگاه از آن مى گريختند. [ هان! ] مگريزيد و به سوى آنچه در آن متنعّم بوديد و [ به سوى ]سراهايتان باز گرديد . باشد كه مورد پرسش قرار گيريد» .
«و چون بخواهيم شهرى را هلاك گردانيم ، خوش گذران هاى آن را وا مى داريم تا در آن به انحراف [ و فساد ] بپردازند و در نتيجه ، عذاب بر آن [ شهر ] لازم گردد. پس آن را [ يكسره ] زير و زِبَر مى كنيم» .
ر . ك : زخرف : آيه 23 ـ 25 ، سبأ : آيه 34 ـ 35 ، مؤمنون : آيه 33 .
حديث
۷۹.امام باقر عليه السلامـ در باره اين سخن خداوند متعال :«و هر گاه بخواهيم شهرى را هلاك گردانيم ، خوش گذران هاى آن [شهر] را وا مى داريم »ـ :يعنى بزرگان آن را وا مى داريم .
۸۰.امام على عليه السلامـ در خطبه قاصعه ـ :و توانگرانِ مُرفّهِ امّت ها، به خاطر داشتن نعمت هاى فراوان ، دچار غرور و تعصّب شدند و گفتند : «ما ثروت و فرزندان بيشترى داريم و ما گرفتار عذاب نمى شويم» .
5 / 8
انحصارطلبى
۸۱.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ :انحصارطلبى ، موجب حسادت مى شود و حسادت ، موجب كينه ورزى و كينه ، موجب اختلاف و اختلاف ، موجب پراكندگى و پراكندگى ، موجب ناتوانى و ناتوانى ، موجب خوارى ، و [البتّه] خوارى ، موجب زوال دولت و از دست رفتن نعمت است .
