۹۲.امام صادق عليه السلامـ در باره اين سخن خداوند متعال :«پس هنگامى كه آنچه را بدان تذكّر داده شده بودند ، از ياد بردند ، كسانى را كه از [ كار ] بد نهى مى كردند ، نجات داديم»ـ :آنان ، سه گروه بودند : گروهى كار نيك مى كردند و ديگران را نيز به آن ، فرا مى خواندند . اين گروه ، نجات يافتند . گروهى خود ، كار نيك مى كردند ؛ امّا ديگران را بدان فرا نمى خواندند . اينان به صورت مورچه مَسخ شدند . گروهى نيز نه كار نيك مى كردند ، نه ديگران را به آن فرا مى خواندند . اينان ، نابود شدند .
5 / 13
واگذارى و مهلت دهى خداوند
قرآن
«و بى گمان ، فرستادگان پيش از تو نيز مورد استهزا قرار گرفتند. پس به كسانى كه كافر شده بودند ، مهلت دادم . آن گاه ، آنان را [ به كيفر ]گرفتم . پس چگونه بود كيفر من؟» .
«و چه بسا شهرى كه مهلتش دادم ، در حالى كه ستمكار بود . سپس آن را مؤاخذه كردم ، و فرجام ، به سوى من است» .
«و البتّه نبايد كسانى كه كافر شده اند ، تصوّر كنند اين كه به ايشان مهلت مى دهيم ، براى آنان نيكوست . ما فقط به ايشان مهلت مى دهيم تا بر گناه [ خود ] بيفزايند و آن گاه ، عذابى خفّت آور خواهند داشت» .
«و كسانى كه آيات ما را تكذيب كردند ، به تدريج ، از جايى كه نمى دانند ، گريبانشان را خواهيم گرفت و به آنان مهلت مى دهم ، كه تدبير من ، استوار است» .
