۲۰۸.السيرة النبويّة،ابن هشام ـ به نقل از ابن اسحاق ـ :پيامبر خدا ، ميان ياران مهاجر و انصارش برادرى افكند و ـ آن طور كه به ما رسيده است ، و پناه مى بريم به خدا از اين كه به ايشان چيزى ببنديم كه نفرموده است ـ فرمود : «دو به دو ، با يكديگر ، برادر خدايى [و دينى ]شويد» .
۲۰۹.السيرة النبويّة، ابن هشامـ به نقل از ابن اسحاق ـ :[پيامبر خدا] مسلمانان را به پيوند با يكديگر ، ترغيب نمود و مهاجران و انصار را با هم ، و نه با ديگران ، برادر دينى قرار داد ، و كافران را دوستان يكديگر معرّفى نمود و سپس [اين آيه را تلاوت] فرمود : «اگر چنين نكنيد ، فتنه و فسادى بزرگ در زمين ، پديد خواهد آمد» . يعنى اگر مؤمن ، مؤمن را به جاى كافر ـ هر چند خويشاوند او باشد ـ به دوستى نگيرد ، فتنه اى در زمين پديد خواهد آمد؛ يعنى حق و باطل ، مشتبه خواهد شد و به سبب دوست گرفتن مؤمن از ميان كافران (و نه از ميان مؤمنان) ، در جامعه ، تباهى بروز خواهد كرد .
[پيامبر خدا ]بعدا ميراث ها [و ارث بَرى] را به خويشاوندانى كه پس از برادرى افكندن ميان مهاجران و انصار اسلام آوردند ، باز گرداند و فرمود : «و كسانى كه بعدا ايمان آوردند و مهاجرت كردند و در كنار شما جهاد نمودند ، اينان ، از شمايند و خويشاوند ، بر طبق كتاب خدا ، اولى به يكديگرند» ، يعنى به ارث بردن ؛ «همانا خدا به هر چيزى داناست» .
