ج ـ عصبانيت ؛
د ـ تحقير و سرزنش ؛
ه ـ ناسزاگويى .
بخش دوم ، آفاتى كه به مسئولان سياسى و قضايى اختصاص دارند ، مانند :
الف ـ اكتفا كردن به موعظه ؛
ب ـ به كارگيرىِ خشونت، بدون ضرورت ؛
ج ـ تجاوز از مرز عدالت در كيفر .

شش . روش ادب آموزى

يكى از بهترين گنجينه هاى فرهنگىِ اهل بيت عليهم السلام ، ره نمودهاى آنان در باره روش تأديب و تربيت است . متن اين ره نمودها ، در فصل ششم آمده است و تبيين تفصيلى آنها نياز به كتابى مستقل دارد؛ امّا به طور اجمال و اشاره ، مى توان اصول روش ادب آموزى را از نگاه اهل بيت عليهم السلام ، چنين بر شمرد :
الف ـ آراسته بودن آموزگار به زيور ادب ؛
ب ـ ادب آموزى با كردار ، پيش از آموختن ادب با گفتار ؛
ج ـ انتخاب مناسب ترين زمان براى آموزش ؛
د ـ مديريت و برنامه ريزىِ تربيتى ؛
ه ـ روان شناسى مخاطب و برخورد صحيح و علمى با وى ؛
و ـ تشويق نيكوكار براى تنبيه بدكار ؛
ز ـ به كارگيرىِ مدارا ؛
ح ـ تصريح نكردن به لغزش ها ؛
ط ـ اجتناب از خشونت بدون ضرورت ؛
ى ـ عدالت در كيفر، به هنگام ضرورت .

هفت . آفات ادب آموزى

آفات ادب آموزى ، به دو بخش تقسيم مى شوند :
بخش اوّل ، آفاتى كه به خانواده ها و مربّيان امور تربيتى در آموزشگاه ها اختصاص دارند، مانند :
الف ـ افراط در محبّت؛
ب ـ برخوردهاى تند و خشن ؛