ط ـ فاصله انداختن ميان اذان و اقامه
۱۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به بلال ـ :اى بلال! هر گاه اذان مى گويى ، با درنگْ بگو و هر گاه اقامه مى گويى ، با سرعت بگو ، و ميان اذان و اقامه ات ، به اندازه اى كه خورنده از خوردنش و نوشنده از نوشيدنش فراغت مى يابد و يا شخصى براى قضاى حاجت مى رود و بيرون مى آيد ، فاصله بينداز.
۱۲۵.امام صادق عليه السلام :ميان اذان و اقامه بايد لحظه اى نشست.
۱۲۶.امام صادق عليه السلام :هر گاه براى نمازِ واجب ايستادى ، اذان و اقامه بگو و ميان آن دو ، با نشستنى يا سخنى و يا گفتن تسبيحى ، فاصله بينداز .
ر . ك : وسائل الشيعة : ج 4 ص 631 (ابواب اذان و اقامه / باب يازدهم) .
ى ـ دعا كردن پس از پايان اذان
۱۲۷.امام زين العابدين عليه السلام :پيامبر خدا ، هر گاه بانگ مؤذّن را مى شنيد ، هر چه او مى گفت ، ايشان نيز تكرار مى كرد ، و هر گاه مؤذّن مى گفت : «حىَّ على الصلاة ، حىَّ على الفلاح ، حىَّ على خير العمل» ، ايشان مى فرمود : «لا حول و لا قوّة إلّا باللّه » .
و چون اقامه تمام مى شد ، مى فرمود : «بار خدايا! اى پروردگارِ دعوت كامل و نمازِ برپا شده! درخواست محمّد را در روز قيامت ، برآورده ساز و او را به درجه
وسيله از [درجات] بهشت برسان و شفاعتش را در باره امّتش بپذير» .
