۱۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پاسخ گفتن به [نداى] مؤذّن ، كفّاره گناهان است.

۱۶۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس [نداى] مؤذّنان را اجابت كند ، او و توبه گران و شهيدان ، در يك سطح خواهند بود و در آن هنگام كه مردم در بيم به سر مى برند ، آنان بيمى نخواهد داشت .

۱۷۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مؤذّنان و عالمان را اجابت كند ، روز قيامت ، زير پرچم من خواهد بود و در بهشت ، همسايه من است و نزد خداوند ، پاداش شصت شهيد دارد.

۱۷۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه بانگ [اذان] را شنيدى ، اجابتش كن و آرام و با وقار باش . اگر [در صف جماعتْ] جاى خالى يافتى[ ، در همان جا نماز بخوان] ، وگر نه برادرت را در فشار قرار مده ، و فقط به مقدارى كه گوش هاى خودت بشنوند ، بخوان ، و بغل دستى ات را اذيّت نكن ، و چونان نماز شخص وداع كننده [كه گويى آخرين نماز زندگى اش را مى خواند ،] نماز بخوان.

۱۷۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ پس از ذكر اين سخن خداوند :«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! هر گاه براى نماز روز جمعه بانگ داده شد ، براى ذكر خدا بشتابيد و داد و ستد را رها كنيد كه اين براى شما بهتر است ، اگر بدانيد»ـ :كسى كه اذان را مى شنود و آن را اجابت مى كند ، فغان جهنّم را نخواهد شنيد.

۱۷۳.سنن أبى داوودـ به نقل از ابو رَزين ـ :ابن اُمّ مكتوم ، از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيد : اى پيامبر خدا! من مردى نابينايم و خانه ام [از مسجدْ] دور است و عصاكشى دارم كه با من راه نمى آيد . آيا رخصت دارم كه در خانه ام نماز بخوانم؟
فرمود : «آيا بانگ [اذان] را مى شنوى؟».
گفت : آرى .
فرمود : «برايت رخصتى نمى يابم» .

۱۶۸.عنه صلى الله عليه و آله :إجابَةُ المُؤَذِّنِ كَفّارَةُ الذُّنوبِ . ^۱

۱۶۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أجابَ المُؤَذِّنينَ فَهُوَ وَالتّائِبينَ وَالشُّهَداءَ في صَعيدٍ واحِدٍ ؛ لا يَخافونَ إذا خافَ النّاسُ . ^۲

۱۷۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أجابَ المُؤَذِّنَ وأجابَ العُلَماءَ كانَ يَومَ القِيامَةِ تَحتَ لِوائي ، ويَكونُ فِي الجَنَّةِ في جِواري ، ولَهُ عِندَ اللّهِ ثَوابُ سِتّينَ شَهيدا . ^۳

۱۷۱.عنه صلى الله عليه و آله :إذا سَمِعتَ النِّداءَ فَأَجِب وعَلَيكَ السَّكينَةُ ، فَإِن أصَبتَ فُرجَةً وإلّا فَلا تُضَيِّق عَلى أخيكَ ، وَاقرَأ ما تَسمَعُ اُذُناكَ ، ولا تُؤذِ جارَكَ ، وصَلِّ صَلاةَ مُوَدِّعٍ . ^۴

۱۷۲.عنه صلى الله عليه و آلهـ بَعدَ أن ذَكَرَ قولَهُ تَعالى :«يَاأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا نُودِىَ لِلصَّلَاةِ مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْاْ إِلَى ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذَرُواْ الْبَيْعَ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ»ـ :إنَّ مَن يَستَمِعُ الأَذانَ ويُجيبُ فَلا يَسمَعُ زَفيرَ جَهَنَّمَ . ^۵

۱۷۳.سنن أبي داود عن أبي رزين عن ابن اُمّ مكتوم :أنَّهُ سَأَلَ النَّبِيَّ صلى الله عليه و آله فَقالَ : يا رَسولَ اللّهِ ، إنّي رَجُلٌ ضَريرُ البَصَرِ شاسِعُ ^۶ الدّارِ ، ولي قائِدٌ لا يُلائِمُني ، فَهَل لي رُخصَةٌ أن اُصَلِّيَ في بَيتي ؟
قالَ : هَل تَسمَعُ النِّداءَ ؟ قالَ : نَعَم ، قالَ : لا أجِدُ لَكَ رُخصَةً . ^۷