درآمد
ايذاء ، در لغت
ايذاء ، از ريشه «أذى» به معناى آزار رساندن به ديگرى است . ابن فارس مى گويد :
الهَمزَةُ وَ الذّالُ وَ الياءُ : أصلٌ واحِدٌ ، وَ هَوَ الشَّى ءُ تَتَكَرَّهُهُ وَ لا تَقِرُّ عَلَيهِ .۱
همزه و ذال و ياء ، يك ريشه معنايى دارد۲و آن ، چيزى است كه از آن، نفرت دارى و آن را نمى پذيرى .
راغب مى نويسد:
الأَذى ما يَصِلُ إلَى الحَيَوانِ مِنَ الضَّرَرِ ، إمّا فى نَفسِهِ أو جِسمِهِ أو تَبعاتِهِ دُنيَوِيّا كانَ أو اُخرَوِيّا .۳
أذى ، زيانى است كه به جاندار مى رسد ، به جانش ، يا به جسمش ، يا به پيامدهاى دنيوى و يا اخروى اش .
1.معجم مقاييس اللغة : ج ۱ ص ۷۸ مادّه «أذى» .
2.اصل ، در اصطلاح ابن فارس ، يعنى معناى اصلى يك لفظ. بنا بر اين ، وقتى مى گويد فلان كلمه داراى دو اصل است ، بدين معناست كه اين كلمه در اصل براى دو معنا وضع شده است (ر. ك : مباحثى در فقه اللغه و زبان شناسى عربى ، رمضان عبد التوّاب ، ترجمه حميدرضا شيخى ، ص ۲۱) .
3.مفردات ألفاظ القرآن : ص ۷۱ مادّه «أذى» .
