۱۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به قصد خشنودى سلطانى ، مسلمانى را بترساند ، در روز قيامت ، او را در غل و زنجير مى آورند .

۱۱۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مؤمنى را به وحشت اندازد ، روز قيامت ، خداوند، وحشت او را به آرامش تبديل نمى كند .

۱۱۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس به ناحق ، مؤمنى را بترساند ، بر خداوند است كه او را از وحشت هاى روز قيامت ، ايمنى نبخشد .

۱۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس فردى از اهل ذِمّه را بيازارد ، من طرف دعواى او هستم و هر كس كه من طرف دعوايش باشم ، روز قيامت، او را شكست مى دهم .

۱۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه اهالى مدينه را بترساند ، خدا او را مى ترساند و لعنت خدا و فرشتگان و مردم ، همگى ، بر اوست و هيچ توبه و فديه اى از او پذيرفته نمى شود .

۱۱۴.امام صادق صلى الله عليه و آله :چون روز قيامت شود ، بانگ زننده اى بانگ مى زند : «كجايند دشمنانِ دوستان من؟». پس گروهى كه بر چهره هايشان گوشتى نيست ، بر مى خيزند و گفته مى شود : «اينان ، كسانى هستند كه مؤمنان را آزار دادند و با آنان به دشمنى برخاستند و به خاطر دينشان با آنان خشنونت ورزيدند» . آن گاه دستور داده مى شود كه آنها را به دوزخ ببرند .

۱۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن رَوَّعَ مُسلِما لِرِضا سُلطانٍ ، جيءَ بِهِ يَومَ القِيامَةِ مَغلولاً . ^۱

۱۱۰.عنه صلى الله عليه و آله :مَن رَوَّعَ مُؤمِنا ، لَم يُؤمِنِ اللّهُ رَوعَتَهُ يَومَ القِيامَةِ . ^۲

۱۱۱.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أخافَ مُؤمِنا بِغَيرِ حَقٍّ ، كانَ حَقّا عَلَى اللّهِ أن لا يُؤمِنَهُ مِن أفزاعِ يَومِ القِيامَةِ. ^۳

۱۱۲.عنه صلى الله عليه و آله :مَن آذى ذِمّيّا فَأَنَا خَصمُهُ ، ومَن كُنتُ خَصمَهُ خَصَمتُهُ يَومَ القِيامَةِ . ^۴

۱۱۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن أخافَ أهلَ المَدينَةِ أخافَهُ اللّهُ ، وعَلَيهِ لَعنَةُ اللّهِ وَالمَلائِكَةِ وَالنّاسِ أجمَعينَ ، لايُقبَلُ مِنهُ صَرفٌ ولا عَدلٌ . ^۵

۱۱۴.الإمام الصادق عليه السلام :إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ نادى مُنادٍ : أينَ الصُّدودُ ^۶ لِأَولِيائي؟ فَيَقومُ قَومٌ لَيسَ عَلى وُجوهِهِم لَحمٌ ، فَيُقالُ : هؤُلاءِ الَّذينَ آذَوُا المُؤمِنينَ ونَصَبوا لَهُم وعانَدوهُم وعَنَّفوهُم في دينِهِم ، ثُمَّ يُؤمَرُ بِهِم إلى جَهَنَّمَ . ^۷