حديث
۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چون روز قيامت شود ، پيوندهاى خويشى بُريده مى شود و نسبت ها كاستى مى گيرد و برادرى از ميان مى رود ، مگر برادرى اى كه به خاطر خدا باشد ، و اين سخن خداوند است ، آن جا كه مى فرمايد : «در آن روز ، دوستان ، دشمن يكديگرند ، مگر پرهيزگاران» .
۸۵.امام على عليه السلام :مردمان با هم برادرند . پس هر كه برادرى اش براى غير خدا باشد ، آن برادرى ، دشمنى است . خداوند عز و جل مى فرمايد : «در آن روز ، دوستان ، دشمن يكديگرند ، مگر پرهيزگاران» .
۸۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند ، دوستى و محبّت ما را دوستى پرهيزگاران و محبّت مخلصان قرار دهد!
۸۷.امام على عليه السلام :خداوند عز و جل ، دوستى ما را بر اساس دين قرار دهد و جامه پرهيزگاران ، بر ما و شما بپوشانَد و شما را بر طاعتش پايدار بدارد تا آن كه ما و شما را در بهشت ، برادرانى قرار دهد كه بر تخت هايى رو در روى هم نشسته اند!
۸۸.تفسير القمّىـ به نقل از حارث ـ :على عليه السلام ، در باره دو دوست مؤمن و دو دوست كافر ... فرمود : «امّا دو دوست مؤمن ، در طول زندگى شان ، بر پايه طاعت خدا با يكديگر دوستى ورزيدند و بر آن پايه ، به يكديگر بخشش كردند و بر آن پايه ، يكديگر را دوست مى داشتند . پس ، يكى از آن دو پيش از دوستش در گذشت. خداوند ، منزلت او را در بهشت ، نشانش داد كه براى دوستش شفاعت مى كند و مى گويد : پروردگارا! دوستم فلانى ، مرا به طاعت تو فرمان مى داد و بر آن ، كمكم مى كرد و از نافرمانى ات بازم مى داشت . پس ، او را در راه راست ، پا بر جا بدار ، همچنان كه مرا پا بر جا داشتى، تا آن كه به او نيز بنمايانى آنچه را كه به من نماياندى .
خداوند ، دعاى او را مستجاب مى كند تا آن كه نزد خداوند عز و جل ، يكديگر را ملاقات مى كنند و هر يك از آن دو ، به ديگرى مى گويد : خداوند ، تو دوست را پاداش نيك دهد كه مرا به طاعت خدا ، فرمان مى دادى و از معصيت خدا ، نهى مى كردى!
و امّا آن دو كافر ، بر پايه معصيت خدا با يكديگر دوستى ورزيدند و بر آن اساس ، به يكديگر بخشش كردند و بر آن پايه، يكديگر را دوست مى داشتند . پس ، يكى از آن دو پيش از دوستش در گذشت و خداوند ـ تبارك و تعالى ـ جايگاه او را در آتش نشانش داد . گفت : پروردگارا! دوستم فلانى ، مرا به معصيت تو مى خوانْد و از اطاعت تو باز مى داشت . پس ، او را بر معاصى پا بر جا بدار ، چنان كه مرا پا بر جا داشتى ، تا عذابى را كه به من نشان دادى ، به او نيز نشان بدهى .
پس در روز قيامت ، آن دو يكديگر را ديدار مى كنند و هر يك به ديگرى مى گويد : خدا ، تو دوست بد را كيفر دهد كه مرا به معصيت خدا مى خواندى و از طاعت او نهى ام مى كردى!» .
سپس امام عليه السلام ، اين آيه را خواند : «در آن روز ، دوستان ، دشمن يكديگرند ، مگر پرهيزگاران» .
