۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند فرمود : «سه كس است كه در روز قيامت ، من [ ، خود] ، طرف دعواى آنان هستم : مردى كه به نام من امانى بدهد و سپس آن را بشكند ، مردى كه [انسانِ] آزادى را بفروشد و بهاى آن را بخورد ، و مردى كه اجيرى را به خدمت بگيرد و از او كاملاً كار بكشد و مزدش را ندهد» .

۲۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس در دادن مزد كارگر به او ستم روا دارد ، خداوند ، عمل او را باطل مى سازد و بوى بهشت را ـ كه از فاصله پانصد سال راه به مشام مى رسد ـ ، بر وى حرام مى گرداند.

۳۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ خطاب به على عليه السلام ، پس از آن كه اين آيه بر ايشان نازل شد :«بگو : من براى اين رسالت ، از شما مزدى نمى خواهم ، مگر دوستى در حقّ خويشاوندان»ـ :بر منبر برو و مردم را فرا بخوان و سپس بگو : اى مردم! هر كس مزد اجيرى را كم بدهد ، جايگاهش را آتش بداند .

5 / 4

تأخير نكردن در پرداخت مزد

۳۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مزد اجير را پيش از آن كه عرقش خشك شود ، بپردازيد.

۲۸.عنه صلى الله عليه و آله :قالَ اللّهُ : ثَلاثَةٌ أنَا خَصمُهُم يَومَ القِيامَةِ : رَجُلٌ أعطى بي ^۱ ثُمَّ غَدَرَ ، ورَجُلٌ باعَ حُرّا فَأَكَلَ ثَمَنَهُ ، ورَجُلٌ استَأجَرَ أجيرا فَاستَوفى مِنهُ ولَم يُعطِ أجرَهُ . ^۲

۲۹.عنه صلى الله عليه و آله :مَن ظَلَمَ أجيرا أجرَهُ أحبَطَ اللّهُ عَمَلَهُ وحَرَّمَ عَلَيهِ ريحَ الجَنَّةِ ، وإنَّ ريحَها لَيوجَدُ مِن مَسيرَةِ خَمسِمِئَةِ عامٍ . ^۳

۳۰.عنه صلى الله عليه و آلهـ لِعَلِيٍّ عليه السلام بَعدَما نَزَلَت عَلَيهِ :«قُل لَا أَسْئلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبَى»^۴ـ :اِصعَدِ المِنبَرَ وَادعُ النّاسَ إلَيكَ ، ثُمَّ قُل : أيُّهَا النّاسُ ، مَنِ انتَقَصَ أجيرا أجرَهُ فَليَتَبَوَّأ مَقعَدَهُ [ مِنَ ] ^۵ النّارِ . ^۶

راجع : الأماليللمفيد : ص 351 ح 3 و الأماليللطوسي : ص 122 ح 191
وطُرَف من الأنباء والمناقب : ص 185 الرقم 25 و بحارالأنوار : ج 22 ص 489 ح 34

5 / 4

عَدَمُ التَّأخيرِ في دَفعِ الاُجرَةِ

۳۱.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :أعطُوا الأَجيرَ أجرَهُ قَبلَ أن يَجِفَّ عَرَقُهُ . ^۷