«و گفته مى شود : «همان گونه كه ديدار امروزتان را فراموش كرديد ، امروز ، شما را فراموش خواهيم كرد ، و جايگاهتان در آتش است و شما را ياورانى نخواهد بود» . اين ، بِدان سبب است كه شما آيات خدا را به ريشخند گرفتيد و زندگى دنيا فريبتان داد . پس امروز ، نه از اين [آتش] ، بيرون آورده مى شوند و نه عذرشان پذيرفته مى گردد» .
«اى داوود! ما تو را در زمين ، خليفه (جانشين) قرار داديم . پس ميان مردم به حق داورى كن و زنهار از هوس ، پيروى مكن كه تو را از راه خدا به در مى كند . در حقيقت ، كسانى كه از راه خدا به در مى روند ، به [سزاى] آن كه روز حساب را فراموش كرده اند ، عذابى سخت خواهند داشت» .
حديث
۱۸۶.امام على عليه السلامـ در نكوهش عمرو بن عاص ـ :شگفتا از پسر نابغه! به اهل شام گفته است كه من مردى لوده و بازيگوشم و [مدام] شوخى و بازيگرى مى كنم!
حقّا كه ياوه گفته و زبان به گناه ، آلوده است . بدانيد كه او ـ با آن كه بدترين سخن ، دروغ است ـ كارش دروغ گفتن است ، كارش خُلف وعده است ، كارش بخل ورزيدن است ، و در خواستن ، سماجت مى كند و عهدشكن و بُرنده پيوند خويشاوندى است .
در هنگام جنگ ، تا شمشيرها به حركت در نيامده اند، چه امر و نهى كننده اى است ؛ امّا همين كه شمشيرها سرها را نشانه مى روند ، بزرگ ترين نيرنگش اين است كه عورتش را براى بزرگ مرد (/ جماعت) نمايان مى سازد!
هان! به خدا سوگند ، ياد مرگ ، مرا از پرداختن به [سرگرمى و] بازيچه ، باز مى دارد ، و از ياد بردن آخرت ، او را از گفتن حق ، باز مى دارد . او با معاويه بيعت نكرد ، مگر آن گاه كه با او شرط نمود عطيّه اى به او بدهد و در قبال دست بر داشتن از دينش ، آن دِهِش ناچيز (حكومت مصر) را عطايش كند.
ر . ك : ص 409 (آخرت / فصل سوم / عوامل از ياد بردن آخرت) .
