امام رضا(ع):
اِعْلم... اَنَّ حقَّ الاخوان واجبُ فَرضُ... وابذلُوا النفوسَ والأموالَ دُونَهم... و مُؤاساتِهم و مُساواتِهم فى کلّ ما یجوزُ فیه المُساواةُوالمؤاساة...
بحارالأنوار ۷۴/۲۲۶ و ۲۲۷.
بدان... که حق برادران واجب و فریضه است... از خود و اموالتان براى آنان سرمایه گذارى کنید... و در هر چیز که مساوات و برابرى رواست با آنان به برابرى و مساوات رفتار کنید...
بالاترین مسئولیتها و ژرفترین تعهدهاى انسانى، پس از مسئولیت در برابر خداوند، و پیامبر(ص) و پیشوایان، مسئولیت در برابر برادران انسانى و ایمانى است، و تن دادن به حقوق برادران، از ریشه اصلى عقیده به خدا بر مىخیزد. اصل برادرى در اسلام در متن قرآن آمده است:
اِنّما المؤمنونَ اِخوَةُ فَاَصلِحُوا بین اخویکُم
سوره حجرات ۴۹/۱۰.
بى گمان مؤمنان برادرند، میان برادران خویش صلح و سازش برقرار کنید.
در احادیث نبوى و علوى و... نیز بر این اصل فراوان تکیه شده است.
امام صادق(ع) چگونگى رابطه برادرى را چنین بازگو کرده است که با حکمت رضوى(ع) در یک راستا قرار دارد:
امام صادق(ع): لا واللّه! لا یکونُ (المؤمنُ) مُومناً اَبَداً حتى یکون لاَخیه مثلُ الجَسَد: اذا ضُرِبَ علیه عِرقُ واحدُ، تَداعَت لَه سائر عُروقِه. الحیاة ۱/۴۱۳؛ بحارالأنوار ۷۴/۲۳۳.
نه، به خداى سوگند! مؤمن نیست تا آن که براى برادر مومن خویش همچون تن او باشد، که اگر رگى از آن ضربه خورَد، رگهاى دیگر نیز درد آن را حسّ کنند.
شاعر نامدار ایران سعدى، از این دست احادیث الهام گرفته، و شعر معروف و جهانى خویش را سروده است: «بنى آدم اعضاى یکدیگرند...».
