امام رضا(ع):
...انّ اللّه یُبِغضُ... اضاعة المال...
تحف العقول /۳۲۶؛ مسند الامام الرضاع ۱/۲۸۵.
بى گمان خداوند... تباه سازى اموال را... دشمن دارد.
استفاده درست و منطقى از اموال، اصلى اسلامى و عقلى و اقتصادى است. هرگونه سرمایه گذارى، یا تولید، یا توزیع و یا مصرف باید در چهارچوب بهره بردارى بهینه و با توجیهى اقتصادى باشد. این موضوع نیاز به محاسبه و برنامه ریزى هاى اصولى، و مدیریتهاى اقتصادى - تخصصى و فنى دارد، و گرنه سرمایه ها هرز مىرود، و یا بازده لازم را ندارد. اگر در مصرف باشد، مصرفى اضافى و اسرافى است. اگر در توزیع باشد، توزیعى ناعادلانه و به زیان تودههاست، و این خود نوعى تضییع و تباه سازى اموال است، زیرا که اموال و سرمایه ها در جاى لازم هزینه نمى شود، و در بخشى تراکم مى یابد، و چون غده سرطانى، در اندام جامعه مى گردد. و بخشى رابه سستى و ناتوانى و نابودى دچار مى سازد. اینها همه تباه سازى مال است، که اگر حسابگرى هاى دقیق و مدیریتهاى کاردان و متعهد در کارها نباشد، چنین تباه سازى هایى فراوان رخ مى دهد، و سرمایه هاى ملى هرز مى رود.
براى روشنتر شدن و عینیت یافتن این اصل محورى، مثالى مى آوریم: اگر براى اداره و سازمانى ده خودرو کافى است، پانزده خودرو اگر باشد، تباه سازى اموال است، و اگر خودروها با فلان قیمت کارها رابه سامان مى رساند خودروهاى تجملى و گران قیمت اگر خریده شود، تضییع اموال است.
در زندگى هاى شخصى، و اموال فردى نیز چنین است، و از این مثال مى توان به هزاران نمونه تباه سازى اموال در زندگى فردى و گروهى پى برد. امام بزرگ انسان، این عمل اقتصادى را مبغوض خداوند معرفى مى کند، و به آنها که ایمانى راستین دارند، و خداباور حقیقى اند توجه مىدهد که کارى انجام ندهند که خشم خداوند را در پى دارد.
