امام رضا(ع)...
واِجتنابُ الکَبائر و هى قتلُ النفسِ الّتى حَرَّم اللّه - تعالى -... و اَکلُ الرّبا بعدَ البیِّنَة... والبَخسُ فى المکیالِ والمیزان... و الاسرافُ والتَبذیر والخِیانَة...
عیون اخبارالرضاع ۲/۱۲۱.
(از شرایط ایمان است)... دورى از گناهان کبیره یعنى کشتن انسان- که خداوند متعال منع کرده است-... و رباخوارى پس از دلیل (که این مورد ربا است)... و کم دادن و کاستن پیمانه و ترازو... و اسراف و ریخت و پاش و خیانت...
امام بزرگ انسان، در این کلام از گناهان کبیره سخن مى گوید (یعنى گناهانى که کیفر آنها دوزخ است). شیوه هاى درآمد نامشروع، و گردآورى ثروتهاى حرام نیز از گناهان کبیره شمرده شده است، و برخى از این گناهان اقتصادى را همسان بدترین گناهان چون آدم کشى یاد کرده است. کم فروشى، خیانت در مسائل اقتصادى (در سه نظام: تولید، توزیع و مصرف)، و کسب درآمد از راه سود پول، یعنى رباخوارى، در کنار کشتن انسانها قرار گرفته است. چه فرق مى کند که کسى یکباره به حیات انسانى پایان دهد، یا با مکیدن خون او، و بریدن رگهاى حیات اقتصادى، وى را به کم خونى و مرگ تدریجى دچار سازد.
تعبیر: «خیانت» در سخن امام نیز مفهومى عام و کلى دارد، و هر نوع خلافکارى در گردش ثروت را در بر مى گیرد، و هر شیوه اقتصادى، و درآمدهاى نادرست را که به زیان مردم باشد شامل مى شود.
