با تأمّل در اين موارد و ساير مواردى كه اطعام ديگران ، مورد تأكيد قرار گرفته ، مى توان دريافت كه در همه مواردى كه خداوند متعال ، نعمت خاصى را به انسان ارزانى داشته و يا بلايى را از او دفع كرده و يا اطعام ديگران آثار و بركات بيشترى دارد (مانند افطارى دادن در ماه رمضان ، و يا مراسم عزادارى سيد الشهدا امام حسين عليه السلام ) ، مهمانى ، از فضيلت بيشترى برخوردار است .
تصحيح و توسعه فرهنگ ضيافت
در روايات اسلامى ، افزون بر تشويق و تأكيد فراوان بر فرهنگ مهمان نوازى ، رهنمودهاى بسيار ارزنده اى در جهت تصحيح و تقويت اين فرهنگ ارائه شده است كه مى توان آن ها را به دو دسته تقسيم كرد :
يك . آداب ميزبان
در فصل دوم و سوم اين كتاب ، از آداب متعدّدى سخن گفته كه مربوط به ميزبان است . دسته نخست از اين آداب ، مواردى را شامل مى شود كه شايسته است ميزبان به آنها عمل كند . اين آداب ، عبارت اند از :
1 . گرامى داشت مهمان؛
2 . خوش رويى و ابراز محبّت؛
3 . مقدّم داشتن مهمان؛
4 . خدمت به مهمان؛
5 . در اختيار نهادن آنچه مهمان نياز دارد؛
6 . پذيرايى كردن با بهترين چيزى كه دارد؛
7 . نيكو پذيرايى كردن؛
8 . فرمانبرى؛